Nummer drieëndertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over wie het meest zou huilen op mijn begrafenis. Of ik mijn tijd aan de juiste dingen en mensen besteed. Over hoe oud ik me voel. Over wat nog iemand van me weet. Over hoe ik was als kind. Over welke vraag of vragen ik al veel te vaak zijn gesteld. Of alles mogelijk is. Over hoe traditioneel ik ben. Over wie het meest invloed had op mij toen ik opgroeide. Tot slot ook in welk televisieprogramma ik zou willen komen mocht ik die kans krijgen.

321. wie zou het meest huilen op jouw begrafenis?

Waarschijnlijk is dit een van de weinige vragen waar ik zelf niet zou zijn opgekomen, en op deze gelegenheid na geen aandacht aan besteed. Even in de veronderstelling dat er überhaupt iemand zal aanwezig zijn, denk ik dat het mensen zijn die op dat moment het dichtst bij me staan.

322. besteed je volgens jou je tijd aan de juiste dingen en mensen?

Volgens mij besteed ik mijn tijd aan de enige dingen en de enige mensen aan wie ik tijd kan besteden, en of dat de juiste mensen of de juiste dingen zijn, is een oordeel vanuit een bepaald idee en bepaalde verwachtingen. Ik heb in elk geval niet het gevoel dat ik de verkeerde dingen doe. Al kan het natuurlijk altijd beter.

323. hoe oud voel je je?

Dat is een vraag die te weinig wordt gesteld, vind ik. Ik voel me namelijk altijd een jaar of 16 jaar. Of in het slechtste geval een jaar of twintig. Een stuk jonger dus dan mijn administratieve leeftijd.

324. Wat weet nog niemand van je? 

Zoveel dat het onmogelijk is dat in één twee drie te vertellen. Er is, gelukkig, zoveel dat mensen niet van mij weten. Omdat ik het hen niet vertel, omdat ik denk dat ze het al weten, of omdat ik vind dat het hun zaken niet zijn. Een van de fait-divers die mensen niet van me weten is dat ik graag zonder reden op het toilet zit, met het licht uit en mijn ogen toe. Dat brengt me tot rust.

325. hoe was je als kind? 

Zoals nu, naar het schijnt, en ik denk dat het klopt omdat ik nog steeds mezelf ben. Als ik het aan anderen vraag hoe ik was als kind, vertellen ze me vooral dat ik stil was. Ik herinner me dat net andersom, dat ik heel graag van alles wilde vragen of duidelijk maken, maar er weinig gehoor kwam. Ik was naar verluidt ook koppig, nors, soms wat een ettertje, met een kort lontje. Terwijl ik zelf herinner dat ik me heel lang inhield om me kwaad te maken, pas als het echt niet meer kon wat er gebeurde omdat het zo onrechtvaardig en tegen de regels was.

326. welke vraag is je al te vaak gesteld?

Het staat hier in het enkelvoud maar eigenlijk zou het in het meervoud mogen. Dus ik denk dat ‘welke vragen’ beter zou passen. Dat zijn er in mijn geval meestal drie, namelijk ‘hoe gaat het in de liefde?’ (of een vraag over mijn huidige relatiestatus), ‘hoe gaat het op het werk?’ (of wat ik doe, of hoe ik mijn geld of brood verdien) en ‘hoe zit het met de toekomst?’ (of de vraag naar kinderen, een huis bouwen, of een of ander project waaruit naam en faam is te halen). Ik heb dus liever andere vragen, die meer betrekking op mezelf, eerder dan hoe ik overkom in de omgang met anderen.

327. is alles mogelijk?

Alles is mogelijk, maar niet overal, met iedereen en in dezelfde mate. Bovendien is ook het onmogelijke mogelijk.

328. hoe traditioneel ben je?

In de zin dat ik mijn eigen tradities in stand houd, ben ik traditioneel en behoudsgezind, maar niet in de zin dat ik tradities van anderen blijf aanhouden of zomaar voortzet. Uit allerlei peilingen over maatschappelijke thema’s blijft doorgaans dat ik progressief ben, in de zin dat ik wat vandaag gebeurt in de samenleving niet vanzelfsprekend vind, voor verandering vatbaar en wat vroeger gebeurde niet beter vond.

329. wie had het meeste impact op je toen je opgroeide?

Waarschijnlijk waren dat mijn ouders, gevolgd door de therapeuten (zeker de spraaktherapeute) in het centrum waar ik logopedie kreeg en leerde om (beter te) spreken, schrijven, bewegen (stappen) en omgaan met invloeden vanuit de omgeving die mij wel eens teveel werden. Ook mijn grootouders hadden natuurlijk een grote invloed, omdat ik bij hen af en toe mocht blijven, en ik een grootvader had die een rijke fantasie had, en mij allerlei verhalen vertelde die mij aan het lachen brachten omdat het volgens mij helemaal niet kon wat hij zei.

330. als je in een televisieprogramma zou mogen optreden, in welk programma zou dat mogen zijn voor jou?

In principe zou ik voor het voorstel in een televisieprogramma te komen feestelijk bedanken, hoewel er enkele programma’s zijn waar ik toch nog eens over zou nadenken. Zo zou ik wel eens een reisprogramma mee willen presenteren, of samen met iemand die ik goed ken meedoen met een niet al te moeilijke quiz (maar dus niet alleen).