
Mijn tien kleine genoegens … autisme en tevredenheid
Over tien kleine genoegens die mijn dag maken en op een of andere manier te maken hebben met autisme
Over tien kleine genoegens die mijn dag maken en op een of andere manier te maken hebben met autisme
Een stukje over voorpret, genieten op het moment zelf en nagenieten, naar aanleiding van een gesprek dat ik opving op een terrasje
Streven naar geluk is wat mensen met en zonder autisme verbindt, maar het begint met in beweging komen. Dat is de centrale boodschap in een Engelstalig artikel rond Autisme en Geluk van dr. Peter Vermeulen (Autisme Centraal, Autism in Context) in ‘Autism Advocate and Parenting Magazine’. Het artikel geeft een mooi overzicht hoe hij autisme en geluk ziet en welke strategieën hij voorstelt. Via de website ‘Autism in Context’ kan u het artikel lezen. In deze blog leest u niet meteen een letterlijke vertaling, maar een tekst die geïnspireerd is door de vertaling van het artikel vermengd met eigen reflecties.
1000 vragen aan jezelf, nummer 87, met vragen over gokken, bibliotheek versus boekhandel, schaamteloze dingen doen voor geld, teveel beschermd worden versus teveel vrijheid krijgen, of er een grens is aan het aantal vrienden dat iemand kan hebben, of alles plezierig kan zijn als je maar wil, op welke manier affectie ontvangen, naar welk sociaal gebeuren ik eerst niet wilde gaan maar wat toch is meegevallen achteraf bekeken, hoe mensen mij opvallen op straat, en wat ik mezelf onlangs heb geleerd.
Wat vinden kinderen met autisme het leukst aan zichzelf, Waar zijn ze volgens zichzelf absoluut het best in en Waar beleef je het meest plezier aan … het zijn in deze tijden misschien wel goede vragen. Vragen die aan bod kwamen in een recent onderzoeksartikel, waarvan ik in deze blog de essentie probeer te beschrijven. Ter inspiratie of als lectuur.
Al is het al een hele tijd geleden, de eerste schooldag blijft, elk jaar opnieuw, een belangrijke dag in mijn leven. Al weet ik niet goed of het nu trauma of nostalgie is, het zit in elk geval diep verankerd in mezelf. Dat heeft wellicht ook te maken met mijn behoorlijk lange schoolloopbaan. Met 17 jaar kleuter tot secundair en 15 jaar hoger onderwijs (waaronder 202 examens) achter de rug, hebben zowel eerste als laatste schooldag (en die periode ertussen) veel impact gehad op mijn leven. In deze blog probeer ik dan ook over mijn beleving ervan te schrijven.
Ik heb nooit problemen gehad met mijn autisme. Pas toen mijn gezin onder mijn gedrag (en dat bleek autistisch) begon te lijden, ben ik vrijwillig de molen ingegaan in de hoop hun leven te kunnen veraangenamen. Al sinds mijn tienerjaren is mijn levensmotto: nou en? Waarom ik geen plezier heb in het leven komt doordat ik mijn verstand niet op nul kan zetten. Een fors aantal ‘normaal’ voorkomende gevoelens heb ik niet. Zo voel ik me nooit down en dus ook nooit happy. Ik begrijp gezelligheid niet maar weet dat… Read more ‘Autisme … nou en?’ →