In zijn rubriek ‘Wintertij’ in het televisieprogramma Iedereen Beroemd brengt Joris Hessels verhalen van mensen die zijn strandcabine op het winterse strand van Koksijde. In aflevering twee kwamen twee Nederlandse mannen met autisme langs. In deze blog ga ik dieper in op hun verhaal en de rubriek zelf.
Nummer 55 van 1000 vragen aan jezelf met onder andere of ik kan weten of ik een goede beslissing heb genomen, wat mijn favoriete eiland is, of ik wel eens ’s nachts aan het strand heb gewandeld, of ik wel eens een schilderij heb gemaakt, wat me vervelend lijkt aan oud zijn, of ik graag praat over mijn guilty pleasures, en voor wie ik een kaars zou branden mocht ik daartoe de kans krijgen.
Een mooi moment in deze zomer. Over de ochtendstond aan het strand. Ik beschrijf wat er gebeurt tijdens mijn korte wandeling van half zes tot rond zes uur, tussen vlak voor en vlak na de zonsopgang.
Een ontmoeting met het mooiste meisje van de klas van jaren terug, een wandeling op het strand die eindigt op een golfbreker, met zicht op aan – en afrollende golven, met een gevoel van exulansis … eindigt in dit stukje blog.
Het is zomer in de stad, en een vaste gewoonte is dat er regelmatig vuurwerk afgestoken wordt. Af en toe gaan wij er heen, met gehoor – en zichtbescherming. In deze blog vertel ik over vuurwerkervaringen.
De zomer is van ons!, de slogan is een rode draad door deze beschouwing/observatie over het zomerse leven in deze streek.
We zijn gejost. Of gesjareld. De klos. Verneukt. Gepakt. Door teringhoeren, paardenlullen, zeikers of kutwijven. “Djiezes man, gefuckt van hier tot ginder” als ik de laatste kreten mag geloven. Niets nieuws onder de zon, denkt u. Natuurlijk worden we geringeloord van hier tot in Tokio. Gesodemieterd. Ethisch verkracht. Je moet al naïef zijn om een andere mening te hebben. Misschien ben ik dat dan wel. Krachttermen, het went maar niet Toch kan ik er maar moeilijk aan wennen. Aan de boodschap, maar vooral aan de krachttermen. Die ik hoor tijdens… Read more Zin in een zenzomer →
Tistje 