Welk toekomst heeft autisme (nog)? … autisme en toekomst
Een verkenning en beschouwing van eigen ideeën over de vraag welke toekomst autisme (nog) heeft, met nuance en meerzijdigheid van perspectieven in het achterhoofd.
Een verkenning en beschouwing van eigen ideeën over de vraag welke toekomst autisme (nog) heeft, met nuance en meerzijdigheid van perspectieven in het achterhoofd.
Waar ik over tien jaar zal staan, zie ik niet concreet, maar vermoedelijk zal ik gegroeid zijn, nieuwe kansen hebben gegrepen, andere wegen ingeslagen zijn en nog steeds de edele kunst van het fouten maken beoefenen. Mijn fysieke en psychische gezondheid, huishoudbudget en het helpen van anderen zullen belangrijk zijn. Mijn toekomst is onzeker, net als die van anderen.
Vroeg of laat, op een bepaald moment, komt de vraag hoe het verder moet. Ik vind dat een moeilijke vraag. Ik benijd mensen die daar meteen een antwoord op hebben, van ‘ik weet het niet’ tot ‘zo vind ik dat het verder moet’. Ik benijd ook mensen die meteen om meer informatie vragen met ‘hoe bedoel je?’, of die in geen tijd een pasklaar uitgebreid en concreet antwoord weten te verzinnen. Zelf ben ik daar veel minder sterk in. Hoe ik mijn antwoord verzin, beschrijf ik in deze blog op mijn mijn eigen manier.
Wat ik later wilde worden, dat werd vroeger veel gevraagd, en nu nog eigenlijk, en misschien is dat maar goed, want het betekent dat ik nog jong genoeg ben. In deze tekst een samenvatting van de herinneringen aan de antwoorden die ik de voorbije jaren gaf op die vraag.
Sinds kort wonen Lindsey, autistische vrouw en lezeres van deze blog, en David, haar autistische man, samen in hun pas afgewerkte woning. Lindsey leest al geruime tijd boeken over autisme, vooral van autistische vrouwen. ‘Ik vind daar relatief weinig in over autistische koppels, terwijl er vast heel wat koppels zijn waarvan de ene of beide partners autistisch is. Dat merk ik toch als ik op social media of in de pers een kijkje neem. Ik ben dan vooral benieuwd waar die koppels het over hebben. Zou jij me een tipje van de sluier kunnen oplichten?’ Ik probeer genuanceerd en vanuit eigen ervaring Lindsey’s vraag te beantwoorden in deze blog.
Ouder worden is iets wat ons allemaal overkomt, ook als autistische personen. Toch is soms nog scepsis over, en nog steeds relatief weinig aandacht in onderzoek. In dit artikel zet ik, als oud mens in wording, op een rijtje hoe dat volgens mij komt.
Af en toe lieg ik, ook al is het vooral over mijn leeftijd. Misschien omdat er veel betere getallen zijn die iets over een mens, over mij zeggen. Welke die zijn en hoe ik tegenover mijn leeftijd sta, lees je in deze blog
Als het gaat om goede voornemens, zijn er zoveel benaderingen als er mensen zijn. Ook ik heb mijn goede voornemens, maar misschien zou ik die van vorige jaren beter eens lezen, en volgen. In deze blog zet ik ze op een rijtje, naast andere voornemens in mijn omgeving. Misschien inspireert het jullie ook tot een eigen voornemen (of net niet).