Als het gaat om goede voornemens, zijn er zoveel benaderingen als er mensen zijn. Je kan het nieuwe jaar even goed inzetten en beëindigen als het vorige jaar. Als je een ongelooflijk goed jaar achter de rug hebt, omdat je een nieuwe liefde leerde kennen, zwanger raakte, een nieuw leven ontdekte, weer kon lachen. Je kan de goede voornemens ook gewoon aan je laten voorbijgaan. Omdat je denkt dat je er te oud of te wijs voor bent geworden, bijvoorbeeld. Misschien stel je je goede voornemens gewoon uit tot een zonnige lentedag, of tot een moment waarop je voldoende energie ervaart om echt iets te veranderen.

Je kan het ook kort en krachtig houden: meer genieten van je leven. Of meer rust inbouwen, tijd verdelen tussen wat echt moet en niet meteen noodzakelijk is. Je allerliefsten meer verwennen. Soms is dat meer van hetzelfde of meer van iets anders. Als in verandering van spijs doet eten. Een nieuw lief, een nieuw seksleven, een nieuwe auto, een nieuw project, een nieuw boek, een nieuwe hond of kat of komodovaraan, een nieuw leven. Blijven stilstaan is voor hen achteruit gaan. 

Er zijn ook mensen die al jaren dezelfde voornemens hebben, zoals liever en milder zijn voor zichzelf en anderen. Dan zijn er ook die ‘blijven’ centraal hebben staan: blijven werken, gezond blijven, samen blijven met hun liefste (of gewoon hun vrouw of man) en kinderen, enzovoort. Hun voornemen is veranderingen de positieve kant uit te duwen of negatieve veranderingen uit de weg te gaan. En dan heb je natuurlijk ook nog mensen die goede voornemens eerder zien als een mooi ritueel dat slechts symbolisch is, en je eraan houden is geen must.

De voorbije jaren heb ik al een aantal stukjes over voornemens geschreven. Mijn enige voornemen dit jaar is meer mijn eigen tips en voornemens in het oog te houden, en als het even kan ook meer zelf toe te passen.

Zo nam ik me in 2015  voor om enigszins te blijven leven. De lat lag toen erg hoog, ik weet het. Ik wou ook mijn verstand graag blijven houden, en liefde blijven geven (en kunnen ontvangen) van mijn liefste, mijn ouders, mensen die ik graag zie en onze kat. Enige mobiliteit, niet al te veel doktersbezoeken, angst die me niet overrompelt, af en toe wat creatieve ideeën en vooral veel innerlijke pret … die voornemens stonden er ook bij. Een vlotte tijdsplanning, dat is dan weer een voornemens dat minder goed gelukt is.

In 2017 hield ik me vooral voor om te genieten, meevallertjes en meewind optimaal te gebruiken en (verborgen) talenten te ontdekken. Een jaar later maakte ik een zelf getekende mindmap, met als voornaamste voornemen (goede) voornemens niet al te ernstig te nemen, evenmin als mezelf of de wereld om me heen. Meer zien wat goed gaat, bij andere mensen en bij mezelf, kleur blijven brengen in het leven, elke dag wandelen, en goed leren ademen en bewegen stonden ook vermeld in de tekening.

In 2019 was de kerngedachte dat voornemens niet zozeer beloftes waren, maar ideeën of inspiratie om het jaar in te zetten. Of wensen bij een vallende ster, bij het uitblazen van een verjaardagstaart of tijdens een zoen onder de maretak. Zo algemeen dat het amper kan mislukken. En vorig jaar, voor 2020, had ik als enige voornemen oog hebben voor toevallige liefde, gelukjes, magie en poëzie. Dat voornemens werd weliswaar flink op de proef gesteld maar al bij al heb ik het toch waarmaken.

Voor dit jaar, tot slot, kies ik voor een ratatouille van al het voorgaande, en heb ik besloten mijn goede voornemens voor een keer niet aan het begin maar op het einde van 2021 publiek te maken. Dat maakt het nog zoveel gemakkelijker om een jaar zonder voornemensstress door te maken. Om er mij bewust van te blijven dat misschien niet elke dag even leuk is, maar dat er elk dag wel iets goeds, iets prettigs, iets leuks, iets leerrijks en iets liefdevol was. Zoals de zon die van achter een wolk tevoorschijn komt.