Het aftellen is begonnen, hoor ik de Bekende Vlaamse van dienst door de luidsprekers van de supermarkt roepen. Het is wel wat vroeg, mompel ik, van onder mijn mondmasker. Luid genoeg voor de jonge vrouw naast mij bij de zelfscan. Ze zucht diep en laat me terloops weten dat ze al maanden aftelt. Het is een ‘kutjaar’ geweest, besluit ze, het kan niet snel genoeg nieuwjaar zijn. Waarop ze haar kassaticket grijpt, en zich, enigszins sierlijk, naar de uitgang haast om even verderop in haar Tesla te stappen en weg te rijden.  Ik kan haar mening en zeker haar woordkeuze daarover niet delen. Voor mij was het eerder onvergetelijk, verrassend, leerrijk, inspirerend, motiverend. Of misschien een voorsmaakje van de volgende jaren, wie weet.

Als ik al een reden zou hebben om af te tellen, dan toch zeker niet naar de eerste dag van een nieuw jaar. Als ik een nieuw jaar zou willen vieren, dan toch eerder een nieuw jaar met mensen die ik graag heb of een jaar verder in een nieuw leven. Dat hoeft zelfs niet eens een jaar te zijn. Dertig dagen zonder klagen, veertig dagen zonder vloeken, of zestig dagen goede bloedwaarden … voor mij kan het allemaal een reden tot vieren zijn. Of niet, soms zijn de ‘kleine dagen’ nog het leukst van al.

Zelf heb ik niet zoveel met aftellen. Ik ben meer een optel-type. Misschien omdat ik me moeilijk kan voorstellen waar dat aftellen toe leidt, en het associeer met iets negatief. Als ik op televisie zie aftellen is het toch een tikkende bom, of een gevangene die zijn executie afwacht. Tik tok tik tok. En op de radio hoor ik het vooral aftellen naar het weekend, het einde van de examens of naar de zomervakantie. Ook vroeger keek ik daar niet echt naar uit.

Ik heb altijd al meer gehad met optellen. Ik tel mijn zegeningen, en probeer er tevreden mee te zijn. Meestal classificeer ik ze, en maak andere ordeningen in mijn verzameling ervan. Ik tel ook graag andere dingen. Meer dan ik zou willen. Zodra ik me ook maar enigszins verveel, begin ik te tellen. Dingen, dieren, mensen. Stenen, motieven, patronen. Nummerplaten met een bepaalde eigenschap. Normale en abnormale mensen. Je kan het zo gek niet bedenken. Met aftellen, laat staan aftrekken, daar heb ik echter weinig mee. 

In een gezelschap van afteltypes is dat soms moeilijk. Bij hen lijkt het verleden altijd een beetje negatief. Ze lijken vooral afscheid te moeten nemen, en zien de toekomst tegemoet als hun redding. Ieder zijn ding, maar ik wordt niet echt warm bij het aftellen van tien tot nul, om vervolgens champagne te doen vloeien en te doen of er een volledig nieuwe tijd ontstaat. Zoveel zal er in die tien tellen echt niet veranderd zijn in ons leven. Niettemin wens ik u vannacht, als wij al een paar uur onder de wol liggen, een gezonde, vrolijke, veilige en vuurwerkvrije dag, maand en jaar tegemoet.  De toekomst zal uitwijzen wat dat jaar ons zal brengen.