Straks is het nieuwjaarsdag. Goede voornemens. Een nieuwe start. Of al heimwee naar het voorbije jaar. Naar dat zonnig strand, die verrassende vondst, die ontzettend leuke ontmoetingen. Niet naar al die afschuwelijke gebeurtenissen waar in de traditionele jaaroverzichten, tot treurens toe, bij wordt stilgestaan. Alsof men ons zo droevig wil maken dat we meteen naar de winkel snellen om ons wat troost te kopen. Alsof dat het belangrijkste is dat gebeurde in 2016.  Nee, het gaat er hier heel anders aan toe.

Lang niet iedereen maakt goede voornemens. Twee tot drie op tien mensen zou er geen zin in hebben. Omdat ze zich voortdurend van alles voornemen en daar ook meteen voor aan de slag gaan. Of omdat ze al de handen vol hebben met zich aanpassen aan de voornemens van anderen.

Zelf vind ik dat goede voornemens er niet zijn om op korte of middellange termijn uit te voeren. Ik zie ze eerder als een intentieverklaring, en vat ze in een ‘sneuveltekst’. Of als een uitnodiging die het hele jaar geldig blijft, en die ik kan inruilen voor iets wat in de loop van het jaar beter past bij de veranderende omstandigheden. Zo veranderen mijn voornemens mee. Ik heb bijvoorbeeld voornemens om iets te doen of net te laten, om iets te veranderen of een gewoonte proberen aan te houden. Maar ik pin me er niet aan vast.

Op zich is er eigenlijk niets aan om goede voornemens om te zetten in daden. Je wordt je bewust van gewoontes. Je analyseert ze grondig. Je volgt je hart (en best ook je verstand) bij de keuze om ze te doorbreken, ze op te frissen of ze te laten. Je bereidt jezelf goed vooraleer je begint met je operatie. Zo formuleer je eerst een actieplan, met realistische doelen en voldoende kans op kleine en grotere succeservaringen. En stilaan zet je dan woorden om in daden. Zo eenvoudig lijkt dat. Te eenvoudig om waar te zijn dus.

Jammer genoeg zijn er dus heel wat drempels op die weg tussen voornemen en daad. Uitstelgedrag bijvoorbeeld. Drempelvrees ook. In 2017 zullen er wellicht ook weer moeilijke momenten bij overvloed zijn. Meltdowns ook. En tegenslag, dat is er vast weer bij hopen bij. Meevallertjes en meewind waarschijnlijk ook, en misschien zelfs onverwacht winnaarsgeluk. Ik wens u dat laatste natuurlijk van harte toe.

Ik vind dat mensen het zich vaak te moeilijk maken als het aankomt op goede voornemens. Zo heb ik het helemaal niet het voornemen af te vallen, meer te bewegen, gezonder te eten of te stoppen met gewoontes die mijn leven verkorten of bedreigen. Nee, mijn goede voornemens zijn er vooral gericht om evenwichten te herstellen. Mijn jaar staat in het teken van evenwichten. Zowel met betrekking tot mezelf als tot anderen. Evenwichten op fysiek, psychisch, sociaal, spiritueel en existentieel vlak.

Bij al deze intenties blijf ik me natuurlijk goed bewust dat ik bar weinig heb te zeggen over hoe mijn leven verloopt en waar het naartoe gaat. Het meest realistische wat ik me kan voornemen is optimaal te genieten van de tijd die me nog rest, meer niet.

Onder andere door het vermijden van ruzies (maar ook assertief blijven), niet teveel mijn eigen gelijk claimen (maar ook duidelijke grenzen stellen), niet het laatste woord willen (maar toch mondig genoeg zijn) en mijn huishouden bestieren als een goed huisvader (maar ook geen huishoudjanet worden).

En oh ja, ik wil in 2017 ook wel enkele pogingen doen om verborgen talenten (van mezelf en van anderen) te ontdekken. Kortom, dat belooft weer een razend interessant jaar te worden.