Buiten lijkt  het al zover.  Half verborgen tussen mist en ijzel hangt een fel verlicht spandoek. ‘A Happy and Friendly 2017’ staat erop te lezen. Al bijna twee weken overigens. Kwestie van er vroeg bij te zijn.

Net zoals de drie koningen al staan te springen om van deur tot deur voor snoep, de Paashaas al om de hoek ter plekke staat te huppelen met chocolade. In de rij net na Valentijntje, de mensen die begin 2017 in mijn en uw leven een rol zullen spelen en vermoedelijk ook Raoul de Reisagent die ons wil verleiden met zijn gouden ticket naar de zon.

Binnen ligt het heel anders. Mijn kalender loopt disharmonisch. Ik hou nogal vast aan mijn eigen ritme en tijd. Aan wat ik aan het doen ben. Een oudejaarsavond gooit daar vooral roet in het eten. Of aan wat of met wie er een klik is.  Met wie of wat mij bij wijze van spreken heeft aangeraakt. Dat zijn lichtpuntjes in mijn jaar.  Natuurlijk blijft er nu en dan ook wel iets plakken dat ik liever kwijt dan rijk ben. Zoals er tijdens een wandeling ook wel iets aan je schoenen blijft kleven. Er loopt nu eenmaal niets volledig spic en span.

Ik heb veel mensen ontmoet dit jaar. Meer dan ik had durven denken. Op de trein, tram of bus, die ik dit jaar opvallend vaak nam, of in mijn vrijwilligerswerk, dat de goede richting uitgaat. Een groot lichtpunt dit jaar is dat ik erin geslaagd ben te verhuizen, en dat alles bij elkaar genomen positief is gegaan. Met de hulp van wat mensen om me heen. In het begin was het heel erg wennen, maar door te blijven bewegen (wandelen en fit blijven door oefeningen), blijven praten en hulp zoeken als het nodig was, blijven schrijven en blijven lezen is het zonder al te veel kleerscheuren gelukt.

Er zijn nog veel andere lichtpuntjes geweest in 2016. Die zijn meestal te persoonlijk om aan iemand te vertellen. Kleine overwinningen, die door anderen ‘vanzelfsprekend’ worden genoemd, wat mij dan kwetst. Over wat ik fier ben, spreek ik niet zo vaak meer. Ik koester het bij mezelf. Weg van alle bombarie die er steeds meer is in de wereld om me heen. Anderen kunnen er zelden over oordelen hoe waardevol iets of iemand is. Een minachtend lachje doet zoveel meer teniet dan iemand beseft.

Hoe dan ook, er is geen ontkomen aan. Overmorgen worden we, hopelijk ook u, geacht bij ‘datum’ een 2017 te vermelden. Ook al zal dat bij velen in het begin een gecorrigeerde zes zijn. Een nieuw jaar met nieuwe uitdagingen en nieuwe kansen – hoewel ze vaak in het verlengde zullen liggen van wat er al was. Met goede voornemens, die het best als dromen of verre wensen worden gezien.

Kortom, het decor van uw en mijn leven in 2017 is bijna klaar. Er wordt nog duchtig getimmerd en geboord, de nodige valkuilen en kansen worden geïnstalleerd en ook de stoelen gezet. Eén stoel blijft er echter onzichtbaar. De stoel die bewaakt wordt door de wachter, waar velen aan voorbij wandelen. Een stoel die er alleen staat voor wie er kan opzitten. De verborgen stoel.