Nummer 54 van 1000 vragen aan jezelf met onder andere wanneer ik voor het laatst het idee had dat ik een nieuw leven begon, of kinderen die vandaag worden geboren het later slechter of beter zullen hebben dan hun ouders, welk beroemd schilderij ik graag in huis had gehad, welke app ik graag zou uitgevonden zien, naar welke letter van het alfabet mijn voorkeur uitgaat en waar ik geïnteresseerd in ben waar anderen doorgaans geen interesse voor tonen.
Onlangs kreeg ik een mailtje van de mensen van het Amsterdamse bedrijf Pulse Media Online (van o.a. Mijn Gezondheidsgids) om een kort interview af te nemen. Het werd een mailinterview over verleden en toekomst, behandeling en (on)begrip, de impact van mijn autisme vroeger en nu … in acht vragen. Aan u om de vragen (die van journaliste Iris) en de antwoorden (van mij) te lezen.
Als kind al overkwam het me wel eens dat ik me afvroeg hoe het zal aflopen, hoe de toekomst zou stoppen, en wat er daarna zou komen. Aanvankelijk was ik erg triest dat ik het niet zou meemaken. Na al die jaren denken heb ik daar een voorlopige theorie over, en ben ik ook enigszins over mijn verdriet (of ik maak me dat toch wijs).
Gevoelens … wat zijn ze en hoe beleven we ze? En hoe beleef ik ze zelf? Elke tweede van de maand probeer ik een gevoel te belichten. Deze keer gaat het over het verdeeld gevoel tussen nu en later, een stuk bewust van nu en een stuk bewust van later zonder dat aan anderen te kunnen laten weten.
Elke twaalfde van de maand probeer ik iets te schrijven rond de Grote Vragen (zie bv Canvas en de BBC). Deze keer stel ik me de vraag of we elke dag moeten leven alsof het onze laatste is. De ondertitel is autisme en toekomst.
Nummer negenendertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Bij welk liedje ik de autoradio harder draai. Of ik tien minuten in mijn toekomst zou willen zien of tien minuten in de toekomst van iemand anders. Of ik liever in de wildernis zou willen leven of als een thuisloze in onze samenleving. Welk dialect ik charmant vind. Op welke momenten in mijn leven de tijd vliegt. Of uit het oog ook uit het hart is. Hoe ik het best tot rust kom. Wat voor nieuws ik elke dag doe. Waar ik Oost-indisch doof voor blijf en wat mijn kapsel zegt over mij.
Gewoontegetrouw een blog met de eindejaarsvraagjes, over wat bij mij als mens is bijgebleven en wat ik anderen wens in het volgend jaar.
Norah (23) mailt me met een vraag in het kader van haar opleiding orthopedagogie. Wat als je morgen niet meer kunt doen wat je vandaag goed kan? Heb je dan een plan B? Staat je autisme je in de weg of helpt het je (bv omdat je minder vast zou hangen aan sociale conventies) om een radicale ommezwaai te nemen of een volledig nieuw pad in te slaan? In deze blog probeer ik daarop een antwoord te geven vanuit mijn eigen ervaringen. Voor iemand anders met autisme kan dit uiteraard heel anders zijn.
