Vijf vragen aan … Landschip, ‘verdwaalde toerist in de mensenwereld’ (met autisme). Over betrokkenheid tegenover autisme. Over wat het leven met autisme aangenamer zou kunnen maken. Over kunst. Over de toekomst en de hoop van Landschip voor de toekomst.
Verslag van een gesprek, een date misschien, tussen een vrouw, een meisje en mezelf, zonder echt de goede woorden te vinden
Als niemand het mij wilde of kon leren, moest ik het mezelf maar leren, dacht ik zo. Dus dat is precies wat ik deed. Ik leerde mezelf alles. Door mensen nauwgezet te observeren. Door veel te lezen. En vooral door te experimenteren. Beetje bij beetje ontwikkelde ik kneepjes en alternatieven om mijn tekortkomingen te overwinnen en mijn sterktes te exploiteren. Zo ging ik behoren tot de groep ‘mensen als ik’. Die hun plan leerden trekken. Tot het concept ‘mensen als ik’ een volledig nieuwe betekenis kreeg. Voorheen zou ik mezelf… Read more Een nieuw leven … →
Peter Vermeulen, Vlaams pedagoog en autoriteit op vlak van autisme, beantwoordt vijf vragen voor Tistje.
Een eerste is die over hoe hij terecht kwam bij het thema autisme. Een tweede rond de bedoeling van het boek ‘Ik ben Speciaal’ en de themacursus die daaruit is gevormd.
Een derde over welke criteria er zouden moeten zijn om betrouwbare informatie te vinden over leven met autisme. Aangevuld met de vraag naar de rol van van ervaringsdeskundigen, hun sterkten en zwakten.
Een laatste is die hoe hij de toekomst van autisme tegemoet ziet.
Soms kan een moeder van iemand met autisme heel erg geïntegreerd zijn in mij. Ze herkent bepaald gedrag van mij in haar kind. Ze vraagt zich af of haar kind als volwassene zo zal zijn als ik. Ze wil weten of haar zoon met de auto zal kunnen rijden en zal werken … zoals ik. Ze wil weten of haar zoon carrière zal maken, zal trouwen en vader zal zijn … anders dan ik. In zekere zin hoopt ze dat haar kind het even goed doet als ik. Hoewel ze… Read more De factor Moeder →
Als ik je ergens mee kan helpen, moet je het laten weten hé? Het was een hele poos geleden dat ze het mij had gezegd. Alleen een beeld van het moment is me bijgebleven. Een beeld van al wat concreet is: opvallende, soms minuscule details van voorwerpen, grappig in hun surrealisme. Al het andere, zoals de woorden, de sfeer, de gevoelens, de context … drong pas veel later tot me door. Of helemaal niet. Fris van geest Ergens las ik dat je maar ervaart wat je doet met die ervaring.… Read more Als een druppel zo helder →
En als ik dan afgestudeerd ben in wiskunde, of natuurkunde, of wiskunde én natuurkunde, kan ik een baan krijgen en een hoop geld verdienen en kan ik iemand betalen die voor me zorgt en voor me kookt en mijn kleren wast, of ik vind een mevrouw die met me trouwt en mijn vrouw wordt en dan kan zij voor me zorgen zodat ik gezelschap heb en niet alleen ben. Christopher in Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht van Mark Haddon
