Kim, cursiste in de opleiding ‘gehandicaptenzorg’ wil voor haar opdracht voor een publiek spreken over volwassenen met autisme. Ze vraagt me of ik misschien tips heb over wat ze zou kunnen zeggen en wat ze eventueel beter niet zou zeggen. Vanuit mijn ervaringen probeer ik genuanceerd op haar vraag te antwoorden.
Hoe ik aarzelend begin met (de reis naar) een voordracht over mijn autismebeleving maar uiteindelijk eindig in liefde. Een blog ter voorbereiding van een voordracht voor een hogeschool waar ik morgen ga spreken.
Af en toe krijg ik te horen hoe fijn het is dat ik met een gastlezing, voordracht of getuigenis autistische mensen die daartoe niet in staat zijn een stem geef. Hoewel het waarschijnlijk goed bedoeld is, vind ik dat een jammerlijk misverstand. Het is namelijk allesbehalve mijn bedoeling om andere autistische mensen een stem te geven. In deze blog leg ik kort uit waarom dat zo is.
Het is telkens een eer en plezier te mogen spreken voor een groep geïnteresseerde mensen met allerlei vormen van betrokkenheid met (mensen met) autisme. Zo sprak ik onlangs voor een regiowerking van de Vlaamse Vereniging Autisme rond het onderwerp ‘autistisch denken’. Vanuit het perspectief van geïnteresseerde liefhebber met ervaringen en enige kennis. Op vraag van het publiek geef ik hieronder de presentatie, en een korte samenvatting van wat gezegd is.
Een verslagje van een voordracht over autismebeleving voor een publiek, van het begin tot het einde van de weg en terug … met vermenging van kennis, ervaring, gevoelens, beleving, en reacties.
In deze blog beschrijf ik de weg van het idee van een voordracht rond een bepaald thema (dat te maken heeft met autisme) tot de recuperatie van de voordracht zelf, hoe die in zijn werk gaat en hoelang ze duurt, en hoe mijn partner erbij betrokken is.
Succesverhalen zijn ‘in’, maar worden vaak slordig opgemaakt en/of gebracht. Het is een verhaal waarin je terugblikt op een of meerdere ervaringen of evoluties of situaties waar je tevreden over of fier op bent. Enkele kritieken zijn de nadruk op prestatie, vergeten van bestaanskwaliteit en de rol van de omgeving. Wat is succesvol leven dan voor mij? Dat draait voornamelijk rond evenwichten vinden. Tussen mezelf zijn en in de samenleving leven vooral. Afsluitend: elk mens heeft successen, en elk verhaal is de moeite waard. Zolang je niet naar anderen de vinger wijst vanuit je eigen succesverhaal.
Hoe is het om te vrijen met iemand met autisme? Hoe doet een koppel met autisme dat wanneer ze tot kinderen willen komen? In dit stuk ga ik hierop in en wat de grenzen zijn van dit soort vragen op vlak van privacy, discretie en respectvol praten. Dit stuk is opgenomen in ‘Gedurfde vragen’ (Garant/Cyclus, 2020)
Tistje 