Voorlopig ben ik meer bezig met kartonnen dozen vullen, verhuisdozen, want ik verhuis binnenkort, dan met het schrijven. Deze tekst schreef ik tussenin als reactie op een vraag om mijn leven met autisme in vijfhonderd woorden te beschrijven. Het zijn er 500 geworden, maar dan over wat ik tegenwoordig doe.
Enige tijd geleden had ik de eer met enkele jongeren en mensen met een jonge geest (met en zonder autisme) te brainstormen over wat de toekomst zoal in petto kan hebben. Samengevat kwamen we tot zeven mogelijke paden in de toekomst. Het werd een boeiend gesprek dat leidde tot de zeven wegen naar later die ik, als mindmapper van dienst, visueel mocht voorstellen. In dit artikel een korte samenvatting van deze zeven wegen en de mindmp
Riet (17) mailt me : Ik heb een jonger broertje met autisme. Straks moet ik kiezen wat ik volgend jaar ga studeren en ik zou graag voor autismedeskundige studeren. Zo kan ik mijn broertje beter verstaan en anderen in moeilijke situaties helpen. Heb je tips voor opleidingen of hoe ik dat het best aanpak? In deze post probeer ik op de vraag van Riet een antwoord te geven.
Ria (21), een Belgische vrouw met autisme, vraagt me via mail: Onlangs las ik dat mensen met autisme die op reis zijn in het buitenland zich minder autistisch voelen of geen last ervaren van hun autisme. Ook las ik dat studenten die aan een buitenlandse universiteit gaan studeren betere ervaringen hebben in verband met rekening houden met hun autisme en toch ook kansen krijgen. Zou het zijn dat je in het buitenland anders wordt behandeld als autist? Zou ik dan niet beter verhuizen? Wat denkt u ? In deze blog probeer ik een genuanceerd antwoord te geven.
Jo (45) stelt me via mail deze vraag: Heeft u als autistische schrijver een muze? Kan u me uitleggen hoe dat in zijn werk gaat als je autisme hebt? Jo is zelf beeldende kunstenaar en is naar eigen zeggen door het leven met autisme gefascineerd, meer specifiek de pure originaliteit die eruit voortkomt. In deze blog probeer ik aan Jo een antwoord te geven.
Fragment van John Donvan & Caren Zucker in Autisme: de vele gezichten van een stoornis (Atlas/Contact, 2016) over de evolutie van de houding tegenover autisme en de veranderende rol van ouders, meer specifiek moeders.
Fragment van Anil Ananathaswamy in De man die er niet was. Een reis door het brein (Meulenhoff, 2016) (vertaling van The man who wasn’t there) over de rol van introspectie en evolutie van inzicht in anders-zijn tot autisme.
Het is onvermijdelijk dat niet iedereen mee is met wie we zelf aan het worden zijn, wat we doen, hoe onze gedachten en gevoelens evolueren. Ook wij zijn niet volledig mee met hoe anderen evolueren. Blog over wat er gebeurt als je niet meer bent wie je verondersteld was te zijn.
Tistje 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.