Nummer 74 in de reeks 1000 vragen aan jezelf met vragen als Waar wil je leven in de toekomst? Wat zou er gebeuren mocht je niets meer doen? Waar blijf je het liefst plakken? Wat zou je kunnen doen om een klein begin te maken in de richting waar je heen wil? Welk beroep zou je graag eens voor een week willen proberen? Wat is jouw meest dierbare plekje? Als je alle tijd van de wereld had, wat zou je dan zeker willen doen? Stel, je kijkt over 20 terug op deze blog, wat zou je dan zien? Van welke gebeurtenis zou je graag getuige zijn? Wat is volgens jou de meest zinloze vraag?
Wendy Schuchmann, vrouw met autisme over het vraagstuk van de onoprechte getoonde belangstelling in sociale omgang, in haar boek ‘Vreemde vogel: mijn leven met Asperger’ (Smashwords, 2014)
Observaties tijdens een treinrit met een cactus, een mijnheer die hoogstwaarschijnlijk uit Nederland komt, een moeder en een bezorgd kind, een conducteur die iets onverwacht omroept en natuurlijk de trein die ons meeneemt naar onverwachte avonturen.
Nummer 73 in de reeks 1000 vragen aan jezelf met vragen als waar trek je voor jezelf de grens, welke ervaringen heb je met online shopping, bij welke arts ben je het laatst op consultatie geweest, in welke zin ben je de laatste tijd een goed luisteraar geweest, wat zijn voor jou de kleine genoegens in het leven, ben je in het leven verbeterd of eerder achteruit gegaan, verkies je een extra teen of heb je liever een vinger tekort, doe je liever alles op dezelfde manier of varieer je vaak, wat zijn de vijf meest positieve ervaringen in je leven en wie is de moeilijkste persoon die je ooit hebt ontmoet.
Kris Vallay, Australische moeder van vier zonen met autisme, in haar boek The Gift (Archway, 2018) hoe zij kwam tot een diagnose van haar zoon Ben, en hoe ze informatie zocht over (leven met) autisme.
Johanna Spaey in ‘Kleine encyclopedie van de eenzaamheid’ (De Geus, 2018) over waarom een inherent hoger gehalte aan opoïden bij mensen met autisme allerlei effecten heeft, onder andere op pijnervaringen maar ook huilen en eenzaamheid.
Sander Verheijen in ‘Ik kan er nét niet bij: een vader en zijn bijzondere tweeling’ (Harper Collins, 2017) over een filmpje dat hij zag tijdens de autismeweek
Onze kat werd dit weekend met spoed opgenomen in de plaatselijke dierenkliniek. Ze had op een uur tijd niet meer lopen en was blind geworden. In deze blog vertel ik het relaas van drie lange dagen.
Tistje 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.