Nummer eenenveertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over wat ik over sla in de krant, wat ik doe met (mijn) grijze haren en wat er op de meest recente foto op een van mijn sociale media staat. Ook of ik liever op de voorgrond of op de achtergrond sta, of ik liever een briefje van vijf euro zou vinden op straat of mijn sokken die ik dringend nodig heb, en of ik liever nooit meer in de opstopping zou staan of het nooit meer koud hebben. Tot slot voor welk televisieprogramma ik mezelf graag zou opgeven, hoe ik mijn boterham het liefst beleg, als ik zou mogen kiezen als ik op een onbekende plaats zou ontwaken of dat het midden van de woestijn zou zijn of het midden van een onbekend plas water in een roeibootje, en hoe amicaal ik eigenlijk ben.
Nummer veertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over wat me het best kan troosten, welke vijf voedingsmiddelen ik absoluut niet zou kunnen missen en welke uitdaging ik liever niet zou overwinnen. Over wat het beste advies is dat mij ooit is gegeven, of ik wel eens iets onverklaarbaars of bovennatuurlijks heb meegemaakt en of ik wel eens iets doe uit medelijden voor een ander. Over wie ik het meest bewonder, of ik een goede gewoonte heb die ik iedereen zou aanraden en wanneer ik al eens in een zwart gat ben gevallen. Tot slot ook de vraag hoe ik mezelf zou voorstellen in een sollicitatiebrief.
Zij was Rika niet, die ik net een jaar geleden, die morgen op die andere trein naar Gent Dampoort zag. Verhaal van een merkwaardige ontmoeting, een wisseling van blikken in een moment. Net een jaar en enige tijd geleden.
Nummer negenendertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Bij welk liedje ik de autoradio harder draai. Of ik tien minuten in mijn toekomst zou willen zien of tien minuten in de toekomst van iemand anders. Of ik liever in de wildernis zou willen leven of als een thuisloze in onze samenleving. Welk dialect ik charmant vind. Op welke momenten in mijn leven de tijd vliegt. Of uit het oog ook uit het hart is. Hoe ik het best tot rust kom. Wat voor nieuws ik elke dag doe. Waar ik Oost-indisch doof voor blijf en wat mijn kapsel zegt over mij.
Mogelijks komt het omdat iedereen spreekt maar niemand echt luistert. Mogelijks komt het omdat er eindeloos over dromen en teleurstellingen wordt gepraat. Maar mogelijks is het gewoon iets anders. Een zondagse tekst.
Nummer achtendertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over hoe een ideale dag volgens mij eruit zou kunnen zien, of ik liever een ongelukkige mens of een gelukkige hond zou zijn. Of ik op restaurant altijd hetzelfde bestel. Hoeveel vrijheid ik volgens mezelf heb. Over welke titel het boek over mijn leven zou hebben mocht het een roman zijn. Ook waar ik enorm enthousiast over kan worden, van welke spullen ik er maar niet genoeg kan hebben, of ik een vragensteller of eerder een verteller ben. Tot slot of reizen in de tijd mogelijk is, en welke mijn laatste creatieve uitspatting was.
Nummer zesendertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over hoe ijdel ik ben, of ik meestal mijn hart of mijn hoofd volg. Wat het laatste risico is dat ik heb genomen. Of ik vaak het voortouw neem in een gesprek. Waar ik het meeste tijd aan besteed. Wat ik versta onder het succes. Of ik gemakkelijk een complimentje in ontvangst neem. Wat er met mijn restanten mag gebeuren eens ik er niet meer ben. Of ik liever tegen een spotprijs zou vliegen of tegen lage of betaalbare prijs in om het even welk restaurant mag eten. En tot wat volwassen zijn voor mij betekent.
Nog een geluk niet elke dag een donderdag is. De week is bijna rond in mijn dagboek. Of minstens, zo lijkt het naar mijn gevoel. Donderdag is poetsdag, en ook een drukke, want volgestouwd met taken. Met de onvermijdelijke huilbui en het dutje erbij. In deze blog vertel ik er meer over.
Tistje 