Spring naar inhoud

Alleen op de slaapkamer

Geef een reactie

‘Neem uw kind mee naar de slaapkamer. Laat het daar alleen. Verlaat de kamer. Sluit de deur achter u. En zie, de tekenen van autisme in uw zoon of dochter zullen verdwenen zijn.’ Het leest misschien als een fragment uit een of ander antiek pedagogisch boek waarin ouders ietwat dubieus uit de verf komen. Toch komt het uit de ‘Hulpgids’ van autismedeskundige Tony Attwood. In het hoofdstuk rond sociaal inzicht en vriendschap, waar het citaat aan vooraf gaat, stelt Attwood dat mensen met autisme, als ze alleen zijn, geen beperkingen… Read more Alleen op de slaapkamer →

Een vermoeden van … wat nu?

3 reacties

Hoe maak ik autisme bespreekbaar bij mensen die niet gediagnosticeerd zijn? Dat is de (interessante) vraag die een zekere Cornutus stelt in een reactie bij de poster ‘focus op talenten’. Een vraag die ik overigens al vaker ben gesteld. Bij een gezellige babbel met een glaasje bubbels na voordrachten. Tijdens telefoontjes met doodgewone mensen (zonder autisme) die weten dat ik hier en daar wel eens wat schrijf over autisme. Oom aan de drank, hyperalerte schoondochter, bizarre collega … De vraag gaat dan meestal over hun schoonvader. Of over de ietwat… Read more Een vermoeden van … wat nu? →

Schromelijk overschat

1 reactie

Overschatten mensen met autisme zichzelf voortdurend? Dat is de vraag waarop Autisme Centraal binnen de maand een antwoord van maximum twintig regels vroeg. Een huzarenstuk als je bedenkt dat ik bij de bank meer regels nodig heb om een staatsbon te kopen. Niettemin, waar autisme is, is een wil, en dus ook een weg. Al loopt die weg soms zo anders, dat sommige twijfelen of het nog wel een weg is en waar ze dan in ’s hemelsnaam naartoe leidt. De keuze van de weg Een mooi voorbeeld hoe mensen… Read more Schromelijk overschat →