
Ruziënde buren, wat doe je ermee? … autisme en samen wonen
Ruziënde buren, wat doe je ermee? Dat probeer ik in deze blog uit te vissen, zowel in het algemeen als praktisch, op korte en langere termijn.
Ruziënde buren, wat doe je ermee? Dat probeer ik in deze blog uit te vissen, zowel in het algemeen als praktisch, op korte en langere termijn.
Een stuk uit mijn dagboek, dat ik graag zou beperken tot één zin, maar dat uiteindelijk uitmondt in een verslag over wat er tijdens de dag door mijn hoofd is gegaan en wat er allemaal is gebeurd.
Anderhalf jaar geleden vroeg Amber, een lezeres van deze blog, me naar eventuele ergernissen die autistische mensen zouden ervaren bij elkaar. Enkele lezers, zoals Thomas, vroegen me daarop of ik zelf ook ergernissen heb, bijvoorbeeld in het samenleven met anderen, en wat ik eraan doe. ‘Ik heb de indruk dat het voor autistische mensen vooral lastig is om dit los te laten, en mildheid te tonen in de omgang met degenen die hun irritaties veroorzaken’. Ik distilleer 10 ergernissen, die volgens een onderzoek van Ivox ook bij de meeste Belgen voorkomen.
In deze blog beschrijf ik de tien meest hardnekkige mythes over autisme die bij sommige hulpverleners en psychotherapeuten maar ook bij anderen zouden bestaan. In enkele zinnen schrijf ik ook vanuit eigen ervaring wat ik van het misverstand vind.
Lezeres Elin stuurt me de vraag : Hoe kan ik hem afwijzen zonder dat er gedoe van komt? ‘ Ze denkt hij extreem teleurgesteld zal zijn als hij niet meer gezien zal worden met haar. In deze blog probeer daar een genuanceerd antwoord op te geven.
Zoals voor iedereen, heeft elke dag ook voor mij een heleboel nieuwe uitdagingen. Op vraag van iemand die mijn blog al een hele tijd leest, heb ik even opgelijst welke tien uitdagingen voor mij het belangrijkst zijn in mijn dagelijks leven: mijn ochtendroutine, zenuwen voor elk sociaal contact, voortdurende jeuk, … zijn daar enkele van. Het zijn uitdagingen die ook bij een aantal andere mensen met autisme blijken voor te komen, maar natuurlijk is dat niet bij iedereen zo.
Als enige in het flatgebouw waar ik woon, heb ik een deurspion, een klein doorkijkglaasje in mijn deur die uitgeeft op het trappenhuis. Het is een van die voorwerpen in mijn leven die mij veel helpt, onder andere met een veiliger gevoel. Toch heeft het ook beperkingen en gebruik ik het steeds minder. In deze blog vertel ik hoe dat komt.
Een jong volwassen man werd gearresteerd voor een reeks van racistische agressie tegen medisch personeel in een algemeen ziekenhuis. Hij blijkt autisme te hebben, een uitgesproken allergie tegen mensen met een ander dialect dan het zijne en moeite om dit onder woorden te kunnen brengen. Deze situatie staat beschreven in een recent terug verschenen brochure voor politie om met mensen met autisme om te gaan .
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.