Waar de uitspraak ‘brainy the new sexy’ vandaan komt en wat die te maken heeft met aspergerhelden op televisie lees in je dit citaat uit Aspergerheld met onweerstaanbare deducties van Mirjam Bosgraaf in De Volkskrant van 31 december 2016
Nederlandse zanger en schrijver Hans de Booij in ‘Geveld door Annabel’ in het Nederlandse weekblad NieuweRevu van 21 december 2016 over diens autisme en na de vaststelling ervan zijn nieuwe moed om vooruit te kijken.
Throw momma from the train. Op dat gespreksonderwerp, een film met Danny De Vito & Billy Crystal uit 1987, kwamen een kennis en ik tijdens een gesprekje op de trein naar het congres van de Vlaamse Vereniging Autisme. We waren in een nostalgische bui, en mijmerden over vroeger. Over het beeld dat we hadden over de moeders van andere autisten, een beeld dat later gelukkig is bijgesteld.
Bert (45) wil graag het volgende weten: ‘Wat zou u doen wanneer de dag des oordeels aanbreekt? Ik ben daar namelijk door gefascineerd, maar de antwoorden die ik vind stellen me teleur. Als autistisch persoon zou u naar verluidt buiten de hokjes denken, dus u heeft vast wel een oplossing die elders onbedacht is gebleven?” In deze blog probeer ik op deze vraag een antwoord te geven
Vinegar Girl (of ‘Azijnmeisje’) van Anne Tyler is een bewerking van een vroege komedie van de Engelse bard William Shakespeare, The taming of the Shrew (‘De feeks wordt getemd’). De ‘feeks’ (‘eigenzinnige, vaak opvliegende vrouw’) waarover het gaat zou, toch volgens de recensente van het Parool, autistische trekjes hebben. Na het boek te hebben gelezen, probeer ik te beschrijven wat daar volgens mij van aan is.
Nummer zeventien in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over de voorkeur voor bepaalde kleuren, dieren, bloemen of objecten. Hoe ik laat merken dat ik iemand aardig vind. Waarom ik eet. Of ik wel eens dans voor de spiegel. Waarin ik anders ben dan anderen. Waar ik rustig van wordt. Of ik de indruk heb dat anderen me zien zoals ik ben. Wat ik waardeer in mijn partner of beste vriend(in). Of ik liever één-op-één contacten of groepscontacten heb. En wanneer ik het laatst gehuild heb in het bijzijn van anderen.
Vrije lectuur van Mir felt wohl die Empathie : Marvin lebt mit Asperger-Autismus van Angela Horstmann in Kölner Stadtanzeiger van 31 mei 2016 over Marvin (24) die vertelt over hoe hij opgroeide, in het buitengewoon of speciaal onderwijs studeerde en op zijn tiende een diagnose autisme kreeg.
Er is weinig dat ik erg vind. Zeker niet als het op de televisie, op de radio of in de krant verschijnt. Laat staan wanneer het op het internet verschijnt. Toch niet als het over actualiteit gaat. Niet dat ik er onbewogen bij blijf, maar als ik onrustig wordt is het toch eerder van de reactie dan van de actie. Van die laatste heb ik namelijk alleen informatie via beeld, geluid en horen spreken. Ik was er niet bij en waar ik niet bij was, daar kan ik niets mee. Toch niet als het over actualiteit gaat. Ik raak meer bewogen over de werkelijkheid, de kleine verhalen, een gebeurtenis op straat, een onverwacht moment van menselijkheid.
Tistje 