Hoe komt het dat er ofwel succesverhalen worden verteld ofwel verhalen waarin weinig momenten van geluk te vinden zijn? Ik vroeg het me af en ontdekte in contacten dat er bij een aantal mensen een bepaalde angst bestaat om hun geluk, zeker tegenover vreemden en ook hulpverleners te uiten. Uit angst om begrip te verliezen en soms ook hun diagnose en bepaalde rechten en aanpassingen. In deze blog ga ik daar dieper op in.
Volledig deelnemen aan de samenleving voor autistisch mensen is vaak nog ver af, staat te lezen in een recent academisch artikel over inclusief leven, maar er is ook vaak spraakverwarring over wat bedoeld wordt met inclusie. In deze blog ga ik daarop in en beschrijf de verschillende stappen naar inclusief leven als autistisch persoon die de auteurs aangeven.
In een recent artikel in de ‘Journal of Autism and Developmental Disorders’ maakt professor Patricia Howlin, Brits professor in de klinische kinder – en jeugdpsychologie, een overzicht van de veranderingen in de veertig jaar na het eerste verschijnen van autisme in de DSM III. In deze blog vat ik vijf evoluties samen die prof. Howlin opmerkt, en plaats er mijn persoonlijke bedenkingen bij.
Samenvatting en reflectie rond een artikel dat onlangs verscheen in het tijdschrift BMC Psychiatry over het onderzoek van een aantal Belgische onderzoekers (Universiteit Antwerpen en KU Leuven) rond de dubbelzinnige en meervoudige verwachtingen van ouders van een jong kind tegenover een diagnostisch onderzoek met uitzicht op een autismediagnose van hun kind.
Het was nog putje winter toen een medewerker van VFG, een Vlaamse ledenorganisatie die zich inzet voor mensen met een handicap, mij kwam spreken over mijn boek ‘Autistisch gelukkig’ en leven als persoon met autisme in het algemeen. Het gesprek is intussen als artikel verschenen in het voorjaarsnummer van hun ledentijdschrift Dialoog. Ik ben er zo tevreden over dat ik het hier nog eens weergeef.
Alles komt terug, ook de hitte, al komt ze nu wel heel sterk. Iedereen reageert er anders op, maar nogal wat mensen met autisme krijgen het moeilijk. In deze blog probeer ik een overzicht te maken van de verschillende reacties, en hoe ik er zelf mee probeer om te gaan.
Leesverslag van Zondagskind: alsof opgroeien nog niet lastig genoeg, een autobiografisch psychologisch boek (met autisme als een van de belangrijke thema’s) van Judith Visser is uitgegeven bij Harper Collins (2018)
In het artikel ‘Just because I’m autistisc doesn’t mean I don’t empathize’ dat donderdag verscheen in de Chicago Tribune schrijft Alaina Leary hoeveel schade ze ervaren heeft van de ‘mythe’ dat empathie en autisme elkaars tegengestelden zijn. Ze beschrijft dat ze wel vaak niet weet hoe emoties, vriendschap, partnerschap in de juiste/passende mate en juiste/passende context te zien. In deze blog schrijf ik een vrije vertaling/eigen lectuur van het artikel.
Tistje 