
Ooit was alles groen … autisme en dagboek
Een stuk uit mijn dagboek, dat ik graag zou beperken tot één zin, maar dat uiteindelijk uitmondt in een verslag over wat er tijdens de dag door mijn hoofd is gegaan en wat er allemaal is gebeurd.
Een stuk uit mijn dagboek, dat ik graag zou beperken tot één zin, maar dat uiteindelijk uitmondt in een verslag over wat er tijdens de dag door mijn hoofd is gegaan en wat er allemaal is gebeurd.
De vijftien meest gewaardeerde artikels op deze blog, met de meeste likes van geregistreerde lezers. Onder andere over beslissen, empathie, geduld, voorpret, nagenieten, mogelijkheden, diagnose, Vladimir Poetin, mijn dagboek, complimenten en een blik witte bonen in tomatensaus.
Hans Leduc is auteur van ‘De structuur van asfalt’, een aangrijpend autobiografisch verhaal en een aanrader die ik een tijd geleden op deze blog besprak. Hans vond het zelf boeiend om na te denken over de vijf vragen die ik hem stelde. Ik vond het een eer dat hij dit wilde doen, en deel zijn antwoorden dan ook graag met jullie.
Op vraag van een niet-autismespecifieke gezinsorganisatie heb ik een week in mijn leven beschreven. In iets minder dan 2200 woorden kan je lezen hoe mijn week op vrijdag begint en ik, dankzij een goed voorbereid overzicht met mogelijkheid tot uitspattingen op een inzinking op dinsdag na heelhuids de donderdagavond bereik.
Nog een geluk niet elke dag een donderdag is. De week is bijna rond in mijn dagboek. Of minstens, zo lijkt het naar mijn gevoel. Donderdag is poetsdag, en ook een drukke, want volgestouwd met taken. Met de onvermijdelijke huilbui en het dutje erbij. In deze blog vertel ik er meer over.
Het is woensdag. Al noem ik het liever het midden van de week. Met woensdag worstel ik naar gewoonte. Om een of andere reden loopt er wel iets grondig fout, of verschijnt er een geest op televisie. In deze blog vertel ik u daar mee over.
Het is dinsdag. En het regent niet, voor de verandering. Of minstens bij het begin van de dag. Er is wel zoveel grijs dat er vast genoeg is om het hele olifantenverblijf van de Zoo mee te voorzien. In mijn hoofd is het voor het eens veelkleurig, valt de verwarring van wringende bochten nog mee, en klinken de slogans van anderen eens niet al te luid. Welkom op dinsdag, mijn lievelingsdag.
Voorheen dacht ik er nooit aan, als kat, een dagboek bij te houden. Vier krachtige redenen overhaalden me toch te schrijven. Of beter, ze leidden ertoe dat mijn huisgenoten mijn secretariaat werden, mijn gedachten opvingen en ze deden landen op papier. Mijn eerste reden … wel dat is eigenlijk te egoïstisch om het hier al te vermelden, dat verklap ik wel aan het einde van mijn boek. Ten tweede, zijn de mensen waarmee ik mijn huis deel werkelijk gebeten met het lezen en spreken over autisme. De jongste zoon is… Read more Wat Dasha, de kat van Olga B., denkt over autisme →