Hans Leduc is auteur van ‘De structuur van asfalt’, een aangrijpend autobiografisch verhaal en een aanrader die ik een tijd geleden op deze blog besprak. Hans vond het zelf boeiend om na te denken over de vijf vragen die ik hem stelde. Ik vond het een eer dat hij dit wilde doen, en deel zijn antwoorden dan ook graag met jullie.

1. Hoe stel je jezelf meestal voor? Vermeld je daar vaak bij dat er sprake is van autisme of eerder niet?

Wanneer ik mezelf voorstel, vermeld ik daar meestal niet bij dat ik autisme heb, omdat ik als een gewoon iemand door het leven wil gaan en niet met een ‘etiket’ op mijn hoofd. Mensen hebben dikwijls een bepaald beeld over autisme, maar elk individu is anders en er zijn vele verschillen tussen de mensen met autisme. Het zijn de verschillen tussen mensen die me boeien; hoe iemand echt is, vind ik belangrijk.

Wanneer ik naar een activiteit van een vereniging van autisme ga, zoals VVA bijvoorbeeld, zal ik mezelf wel voorstellen als iemand met ASS omdat het dan mijn inziens wel relevant is.

2. Je schreef een roman waarin je autisme in verweefde. Hoe kwam je op dat idee en heb je nog plannen om boeken te schrijven?

Dagboekschrijven doe ik al van toen ik jong was. Het heeft me altijd geholpen om mijn problemen te verwerken. Schrijven gaat me, als het gaat over mijn problemen, gemakkelijker af dan lezen. Ik lees ook graag romans. Ook dat helpt me: ik kan dan even uit de voor me moeilijke wereld stappen en me verdiepen in een andere wereld en dat geeft me rust.

Ik wou wel een romanschrijver worden, maar mijn fantasie liet me in de steek. Daarom schreef ik dan maar over mijn eigen leven. Ik denk nu nog steeds: elk leven is boeiend en kan je zien als een roman. Bovendien wou ik mijn verhaal naar buiten brengen, zodat het geweten is wat een mens kan meemaken. Het was een innerlijk drang om neer te schrijven wat ik beleefde en het doet me goed om te horen dat andere mensen er iets aan hebben. het heeft me geholpen in mijn helingsproces.

Ik schrijf nu terug meer in dagboekvorm, onder andere over mijn vader die 5 jaar geleden overleden is en over mijn moeder die met dementie in een rusthuis zit. Momenteel heb ik geen plan om daar een roman van te maken, maar je weet maar nooit.

3. Wat mis je nog in het aanbod van informatie dat er nu bestaat rond autisme?

Ik mis soms volgende zaken, maar heb misschien nog niet goed gezocht:

• Hoe evolueert autisme in de levensloop?
• Welke medicatie en welke therapie helpt tegen welke symptomen?

Binnen de groep van autisme zijn er mensen die een intelligentie hebben boven het gemiddelde. Hoe gaan die om met hun autisme en kunnen die elkaar vinden via een vereniging of een andere contactmogelijkheid?

4. Wat is volgens jou de meest en minst positieve eigenschap van iemand met autisme?

Dat is moeilijk te zeggen omdat elke mens met autisme zo verschillend is. Positief vind ik de eigenheid, het anders zijn, het niet zo vlot en afgerond zijn als de ‘mainstream’. In dat anders zijn, zit voor me een uitnodiging om die andere te leren kennen. De minst positieve eigenschap bij sommige mensen met autisme vind ik dan weer het moeilijk open komen voor de andere.

5. Hoe zie je de toekomst als het gaat over leven met autisme of autisme in het algemeen in de samenleving?

 Soms  droom ik ervan dat de naam autisme verdwijnt en dat de samenleving aanvaardt dat er verschillende ‘soorten’ mensen zijn, elk met hun eigen wijze van communiceren, met hun eigen wijze van in de wereld staan en dat er dan geen diagnoses zoals Autisme of ADHD of andere moet opgeplakt worden, maar daar zijn we nog lang niet.

De structuur van Asfalt van Hans Leduc is verkrijgbaar bij Uitgeverij De Brouwerij en kost momenteel 10 euro.