Stephanie, pas negentien geworden, vraagt mij tips over hoe ze haar ouders (voorzichtigjes) kan aanbrengen dat ze heeft ontdekt dat ze autistisch is. Ik probeer haar vraag genuanceerd en vanuit eigen ervaring te beantwoorden.
Uit ‘je leven in 30 lijstjes’ dit keer wat ik me voorneem en vervolgens nooit doe. In mijn handschrift.
Toen een organisatie me onlangs vroeg om voor een publiek van zestienjarigen over mijn dromen van toen te spreken, was ik verrast. Zeker omdat ze er een lijstje van bijkomende vragen bijvoegde, die ermee samenhingen, zoals de angsten die ik toen had, en of dromen of angsten het gehaald hadden na al die jaren. Ik ben er niet op ingegaan, en in deze blog schrijf ik waarom en hoe ik dit thema dan wel zou bespreken vanuit mijn eigen ervaringen.
Ook dit jaar zijn er heel wat voornemens gemaakt. Helaas lijken dat vaak beloftes die als een soort van strategische doelen in managementstijl worden gemaakt,. Ik zie het meer als een wens bij een vallende ster. In dit artikel ga ik op voornemens, beloftes en wensen in, en geen van deze zinloos zijn.
Naar het schijnt ben ik hier een tijdje afwezig maar niet inactief geweest, en dat klopt. Ik ben namelijk druk geweest met organiseren en oplossingen vinden, iets waar ik niet bepaald in uitblink, maar wat zich soms opdringt. Al ben ik de eerste om dat druk zijn te nuanceren. Hoe dat zit leest u in deze blog.
Nummer 76 in de reeks 1000 vragen aan jezelf met vragen als hoe kan je het best omgaan met teleurstellende mensen, heb je ooit een religieuze ervaring gehad, ben je eigenaar van je schaduw, wat denk je soms te verstaan dat je echt niet verstaat, wat vindt u erotisch, waarom zijn mensen volgens jou aardig tegen elkaar, hoe belangrijk is winnen voor jou, kan iemand van zichzelf houden en in welke mate remt je uitstelgedrag je wildste dromen.
Heb jij voor ogen waar je wil staan over een jaar? Over vijf of tien jaar? Of gaat het allemaal prima zoals het nu is? Af en toe krijg ik dit soort vragen van lezers en mensen die ik nu en dan eens, regelmatig of terloops, ontmoet. In deze blog probeer ik te omschrijven wat ik daarop antwoord en wat dromen voor mij betekenen.
Norah (23) mailt me met een vraag in het kader van haar opleiding orthopedagogie. Wat als je morgen niet meer kunt doen wat je vandaag goed kan? Heb je dan een plan B? Staat je autisme je in de weg of helpt het je (bv omdat je minder vast zou hangen aan sociale conventies) om een radicale ommezwaai te nemen of een volledig nieuw pad in te slaan? In deze blog probeer ik daarop een antwoord te geven vanuit mijn eigen ervaringen. Voor iemand anders met autisme kan dit uiteraard heel anders zijn.
Tistje 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.