Sommige autistische schrijvers pleiten door een eenvoudiger leven, dat stress en disciminatie zou kunnen verminderen. In deze tekst probeer ik daar een antwoord op te formuleren..
Manon Spierenburg, schrijver, columnist en scenarist, schreef in 2021 in De Volkskrant de column Doof, over hoe het leven steeds stiller werd om haar heen, en hoe ze daarbij eerst dacht aan autisme.
Aidra is beroepshalve bezig met spraak en stemcoaching. Ze volgt mijn blog en stuurt me via mail de vraag of ik zou kunnen verwoorden hoe ik praat als autistisch persoon. ‘Wat vind je zelf opvallend aan je spraak en hebben mensen al iets erover opgemerkt? Ik kom af en toe in contact met autistische mensen en zou het interessant vinden mocht je mij het een en ander over je stem en hoe je spreekt zou kunnen vertellen.’ Ik probeer deze vraag zo genuanceerd mogelijk, vanuit mijn eigen perspectief en ervaringen te beantwoorden.
Tien hindernissen voor (bepaalde) mensen met autisme in de samenleving, geïnspireerd door teksten van Pete Wharmby (@commaficionado))
Beschrijving van een reeks factoren die bij mij kunnen bijdragen tot auditieve overprikkeling (van geluid) en wat die voor gevolgen heeft, en wat ik er meestal aan doe.
Was ik wat ik wou, dan was ik 46, gewoon mezelf, een collage, beeldende tekst, geïnspireerd door notities en flarden opgevangen uit gesprekken onderweg,
In elk leven zijn er memorabele momenten, die zo’n indruk op je hebben gemaakt dat ze je bijblijven. Elke derde van de maand wil ik uit mijn leven zo’n memorabel moment beschrijven. Deze keer gaat het over het moment van de maand waarop ik naar de glasbol trek met een bonte verzameling gebruikt glas, en me uitleef in het werpen ervan in de bol.
Peter Vermeulen (Autisme Centraal) in ‘Waarom moet het altijd autisme zijn?’ van Tom Heremans in De Standaard van 23 maart 2017 over de introductie van personages met autisme in kinderprogramma’s, zoals bijvoorbeeld de pop Julia in Sesamstraat.
Tistje 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.