In elk leven zijn er memorabele momenten, die zo’n indruk op je hebben gemaakt dat ze je bijblijven. Elke derde van de maand wil ik uit mijn leven zo’n memorabel moment beschrijven. Deze keer kies ik de ‘een minuut stilte’-momenten.
Elk einde van de maand schrijf ik een stukje rond eindes, zoals van een gewoonte, een gebeurtenis, een levensperiode, en hoe ik dat beleefde, onder andere vanuit mijn autisme. Deze eerste keer hou ik het algemeen, over wat eindes voor mij betekenen, voornamelijk hun onvoorstelbaarheid.
Elke voorlaatste zaterdag van de maand post ik een weekend-gedachte, een vrije associatie vanuit observaties, geïnspireerd door het off – en onlineleven. Dit keer is het een relativerende gedachte over de rol in elkaars leven.
Elke derde zondag van de maand schrijf ik een stukje over zondagse ervaringen. Deze keer gaat het over twijfel en bezorgdheid op zondag, dat en wanneer er iets mis zou gaan. Wat ik kan doen en hoe andere mensen om me heen ermee omgaan.
Nummer zevenenveertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Welke emotie ik minstens een keer per dag beleefd. Of ik graag gelijk heb en waarom (niet). Wie er op mijn eigen televisiezender (niet) te zien zou zijn. Wanneer voor mij voor het laatst iets slecht begon maar uiteindelijk goed eindigde. Wat ik het liefste doe op een regenachtige zondagmiddag. Welk voedsel ik nog niet gegeten heb maar wel eens zou willen proeven. Hoe ik het zou aanpakken mocht ik mijn leven mogen overdoen. Hoe de hemel er voor mij uit ziet. Welke film ik eindeloos zou kunnen herbekijken. En tot welke dansstijl ik zou kiezen mocht ik een verplicht dansnummertje moeten opvoeren.
Via Tistje heb ik de afgelopen negen jaar geprobeerd een netwerkje van sociale media op te bouwen. In dit artikel bundel ik mijn ervaringen en bedenkingen rond online en sociale media, en wat ik er positief aan vind. Er zit ook een overzichtje bij van de sociale media waar ik met Tistje bereikbaar ben en wat u daar mag verwachten.
Op buslijn 6 van half tien sprak er mij een vrouw aan, die wilde weten of het goed is in onze streek te verhuren. Waarop ze vervolgens haar levensverhaal vertelde. In deze blog probeer ik dat te vertellen (zonder al teveel details) vanuit haar standpunt. Een oefening die ik ooit moest doen op school. Of het helemaal wel of niet is gelukt, is aan u op uit te maken.
Donna Williams, Australische autismeconsulente en vrouw met autisme (1963-2017) in een gesprek met de Gentse psycholoog en psychoanalyticus Lieven Jonckheere over autisme, ‘leven en laten sterven’, a-seksualiteit en euthanasie. Eigen vertaling naar het Nederlands.
Tistje 