Wat de wintertijd voor mij betekent, beste Esme (43), dat hangt af van wat u ermee bedoelt. Doelt u op de tijd van heerlijk koude dagen, warm onder het deken, hete chocolademelk en feeërieke verlichting. Of doelt u eerder op het gefrutsel met de klok, die socio-economische routine die vandaag haar feestdag viert? In deze blog ga ik op beiden in.
Brian, een Surinaamse zaadceldonor, met autisme, woont alleen, doet vrijwilligerswerk en hij heeft misschien wel 200 donorkinderen. In De Stentor van 3 oktober 2016 gaf hij een interview per mail (‘Ik heb veel mensen kunnen helpen, dat voelt goed’), zonder foto en zonder zijn ‘echte’ naam.
Het belang van een sociale kring voor een man/vrouw die in een partner/liefdesrelatie samen leeft of woont met iemand met autisme kan niet onderschat worden. Lezeres Isabelle van Wymeersch geeft haar diverse ervaring met (mensen met) autisme weer in een genuanceerde bijdrage in het verhaal over omgaan met een partner met autisme.
Ervaringsverslag van de verkiezingsdag – wandeling naar de stembus en stemformulier invullen en alles erom heen
Plan B: een vernieuwende handreiking voor autisme en communicatie, van Gijs Horvers en Marjon Kuijpers-Hemken wordt in dit leesverslag kritisch besproken.
In ‘Plan B: een vernieuwende handreiking voor autisme en communicatie’ gaan Gijs Horvers (ook bekend als ‘Autarki’) en Marjon Kuipers-Hemken dieper in op het maken en opbouwen van contact met jezelf en met de ander in relatie tot autisme.
Ze maken daarbij gebruik van logische communicatie, NLP en ervaringsdeskundigheid. Centraal staat dat alles draait om zich bewust worden (van stress, emoties, communicatie), en pas daarna begint het echt.
Achterin het boek komt aan bod welke interventies een autsmevriendelijke coach kan stellen. Tot slot: dit is geen eenvoudig boek maar toch een aanrader voor een gevorderde lezer.
Heb je rituelen voor het opstaan en gaan slapen? Inderdaad, zoals iedereen, vermoed ik. mijn gewoontes zijn alles behalve onveranderlijk. Continu ben ik op zoek naar gewoontes die mijn leven aangenamer maken. Ik heb vaak de indruk dat ik zelfs meer verander aan gewoontes dan veel andere mensen. Andermans gedrag zie ik vaak als bizar maar daarom niet onlogisch. Maar iets onaangekondigd veranderen, zomaar uit het niets, irriteert mij dus mateloos.
Alles kan beter. Dat was de rode draad op school tussen mijn zesde en negentiende. Dat werd stevig op het hart gedrukt, in de oren geknoopt en in onuitwisbare inkt getatoeëerd. Nog niet op de huid, maar alleen omdat tatoeages alleen voor onderkruipsels waren. Wij, daarentegen, waren Gods kinderen. Neem dat vooral niet te letterlijk, zei mijn moeder toen ik dat thuis vertelde, je bent gewoon een jongen zoals alle anderen. Kan je écht niet beter? Gods kind of gewoon een zoon … in die tijd was ik niet zo… Read more Niet perfect, toch geprobeerd →
