Net als onze ontwikkeling, evolueert ook onze autismebeleving, en dus ook de houding daar tegenover. In deze tekst ga ik dieper in op vier mogelijke houdingen in de omgang met (beperkingen die voortvloeien uit) autisme, en hoe de voortdurende verandering van autisme niet alleen mijn houding tegenover autisme beïnvloedt maar ook de communicatie erover met anderen. Die blijven meestal hangen in één beeld en doen alles wat daarvan afwijkt af als misbruik, overcompensatie of ontkenning.
Sinds kort heb ik wat groen voor mijn raam, een van de omwentelingen in mijn leven, als gevolg van een aantal projectjes die ik opzette om verder te ontwikkelen. Omdat je niet altijd op anderen kan wachten. Wat dat als gevolgen had, daar gaat deze blog over.
Wat de wintertijd voor mij betekent, beste Esme (43), dat hangt af van wat u ermee bedoelt. Doelt u op de tijd van heerlijk koude dagen, warm onder het deken, hete chocolademelk en feeërieke verlichting. Of doelt u eerder op het gefrutsel met de klok, die socio-economische routine die vandaag haar feestdag viert? In deze blog ga ik op beiden in.
Brian, een Surinaamse zaadceldonor, met autisme, woont alleen, doet vrijwilligerswerk en hij heeft misschien wel 200 donorkinderen. In De Stentor van 3 oktober 2016 gaf hij een interview per mail (‘Ik heb veel mensen kunnen helpen, dat voelt goed’), zonder foto en zonder zijn ‘echte’ naam.
Het belang van een sociale kring voor een man/vrouw die in een partner/liefdesrelatie samen leeft of woont met iemand met autisme kan niet onderschat worden. Lezeres Isabelle van Wymeersch geeft haar diverse ervaring met (mensen met) autisme weer in een genuanceerde bijdrage in het verhaal over omgaan met een partner met autisme.
Wat maakt het verschil tussen normaal en pathologisch? In een artikel een tijd geleden verschenen in het tijdschrift voor psychiatrie wijst Berend Verhoeff (RUGroningen) op het belang van het begrip vitaliteit. Hij beroept zich daarvoor op de ideeën van wetenschapsfilosoof George Canguilhem. Deze stelt dat autisme het ultiem pathologische is, terwijl het normale als iets ultiem vitaal beschouwt. In dit stuk ga ik dieper in op het gepubliceerde essay.
Ervaringsverslag van de verkiezingsdag – wandeling naar de stembus en stemformulier invullen en alles erom heen
Plan B: een vernieuwende handreiking voor autisme en communicatie, van Gijs Horvers en Marjon Kuijpers-Hemken wordt in dit leesverslag kritisch besproken. In ‘Plan B: een vernieuwende handreiking voor autisme en communicatie’ gaan Gijs Horvers (ook bekend als ‘Autarki’) en Marjon Kuipers-Hemken dieper in op het maken en opbouwen van contact met jezelf en met de ander in relatie tot autisme. Ze maken daarbij gebruik van logische communicatie, NLP en ervaringsdeskundigheid. Centraal staat dat alles draait om zich bewust worden (van stress, emoties, communicatie), en pas daarna begint het echt. Achterin het boek komt aan bod welke interventies een autsmevriendelijke coach kan stellen. Tot slot: dit is geen eenvoudig boek maar toch een aanrader voor een gevorderde lezer.
