Sinds de diagnose is alles veranderd en óók hetzelfde gebleven. Ik heb een label, maar mijn familie en vrienden zien nog steeds alleen maar mij. Misschien moet ik dus niks, maar mijn hoofd is zo vol. Ik ben dermate overprikkeld dat het dichtslaan van een autodeur genoeg is om mijn handen tegen mijn oren te drukken. Als ik drie sociale activiteiten in één week in mijn agenda zie staan, wil ik alles verzetten, maar ik heb alles al drie keer verzet, dus laat ik het toch maar doorgaan.

Erik Jan Harmens, schrijver met autisme, in de Nederlandse krant Het Parool van 19 november 2020