Telkens ik spreek of schrijf over mijn autisme, en het belang dat ik hecht aan voorbereiding, krijg ik de reactie ‘ja maar, je kan toch niet alles van vooraf weten’. Dat klopt gedeeltelijk en dat is een voortschrijdend inzicht geweest. In deze blog sta ik stil bij wat deze vaak gebruikte term voor mij betekent en waarom ik merk dat het bij heel wat mensen om mij heen nog moeilijk ligt.
Net voor ik naar het hoger onderwijs ging, zo’n 30 jaar geleden, besloot ik, rond mijn achttiende, een jaartje te blijven zitten. Dat besluit had ik aan het begin van het schooljaar gemaakt, en meegedeeld aan mijn leerkrachten en de directie. Waarom ik dat vond, en hoe daar op gereageerd werd, beschrijf ik in deze blog.
Elise Cordaro, blogster bij Mysig, vrouw met autisme en adhd en auteur van ‘Anders gaat ook: hoe ik functioneer met autisme en adhd’, in het MNM-radioprogramma Generation M van 23 september 2019 over haar ervaringen in leven met autisme en adhd
Het gevoel (niet) welkom te zijn in een sociale omgeving, wat doet dat met je, vroeg iemand me onlangs in een gesprek. Ik dacht er vanmorgen aan terug toen ik een foto trok onderweg op mijn dagelijkse wandeling. In deze blog probeer ik te beschrijven wat er zoal bepaalt of ik me welkom voel of niet, en waarom dat soms ook aan mij ligt.
Zoals in vorige blog beschreven, vertrekken mijn liefste en ik voor enige tijd naar de VS, op familiebezoek. Na een vlucht van iets meer dan tien uur hopen we op onze bestemming te landen. Vliegen met autisme is sinds mijn kindertijd een hele uitdaging. In deze blog beschrijf ik hoe ik me voorbereid, en hoe we uiteindelijk tot ons ‘reisboekje’ gekomen zijn, als handleiding om stress & overprikkeling te vermijden en zoveel mogelijk te anticiperen.
Binnen enige dagen vertrekken we op familiebezoek naar het verre Westen van de Verenigde Staten van Amerika. Dat is natuurlijk een groot avontuur, maar is ook organisatorisch een huzarenklus. In deze blog beschrijf ik de voorbereiding van zo’n reis.
Onlangs kreeg ik tijdens het bestuderen van de Boerinnenpaté in mijn huisslagerij heel onverwacht de vraag ‘Ben je klaar voor kerstavond?’. Het inspireerde me tot deze blog, een reflectie over een voor mij traditioneel moeilijke periode tussen kerst en nieuw.
Ergens mee beginnen, het wil vaak maar niet lukken, en uitstelgedrag is vermoedelijk niemand echt vreemd. Waar ligt het aan, vraag ik me in dit artikel af, en wat kan je eraan doen ? Geen wondertrucjes maar vooral bedenkingen in dit artikel.
Tistje 