Hoe een inclusie meer accepterende samenleving waarin autistische mensen geaccepteerd worden mogelijk wordt, volgens Pete Wharmby, autistische leraar en vader, in zijn pas verschenen boek ‘What I want to talk about’ (Jessica Kingsley, 2022)
Dries Lobbinger (27), man met autisme, in De Standaard over hokjesdenken en beeldvorming rond autisme in de media
Tanja, die regelmatig mijn blog leest, helpt al jaren bij een Nederlandse vrijetijdsdienst voor volwassenen met autisme. ‘Als ze dat wensen, en het past in mijn drukke verenigingsschema en voor mijn man, ga ik graag met een van hen naar een activiteit. Ik vind dat enorm leuk om te doen, en dan merk je hoe verschillend autistische mensen zijn maar ook hoe anders het beeld is dat bepaalde media van autisme geven vergeleken met hoe ze ‘in het echt’ zijn. Ik leer ook veel bij van jouw blog, en vroeg me af of je tips hebt in verband met naar de film gaan. Wat zou het jou aangenamer kunnen maken of minder stressvol of vermoeiend om naar de bioscoop te gaan? Vanuit mijn eigen ervaringen en filmpassie probeer ik deze vraag genuanceerd te beantwoorden.
Terwijl ik vaak het gevoel heb dat mensen me niet ernstig nemen, vind ik het soms ook best moeilijk andere mensen ernstig te nemen. Deze blog vloeit voort uit deze toestand.
Fragment uit ‘Secrets to succes for the professionals in the autism field’ van Gunilla Gerland over een volwassen man met autisme die zich herinnerde hoe hij vroeger probeerde mee te voetballen maar merkte dat anderen de regels niet respecteerden
Wim, een lezer van mijn blog, stelt zich voor als een ‘sufkop’ en ‘loser’ en heeft daarnaast nog een vraag. Hij verwoordt dat zo: ‘ Ik heb tal van dingen gedaan maar slaag er maar niet in ze af te werken. Ook in de liefde heb ik al meerdere relaties achter de rug, en telkens loopt het uit op een sisser. Nu heb ik vernomen dat ik autist ben, en dat dit nieuwe kansen zou creëren. Nu vroeg ik mij af of en hoe je als autist impact kan hebben, en, ambitieus als ik ben, de wereld kan veroveren. Ik heb jouw boek gelezen, en was onder de indruk. Het heeft me alvast van het beeld verlost dat alle autisten dom of achterlijn zijn. Nu alleen nog het recept voor impact, graag.’ Op zijn vraag probeer ik genuanceerd een antwoord te geven vanuit mijn ervaringen.
Tilly, een vrouw zonder autisme, mailt me met de vraag of autistische mensen altijd out of the box denken. Ze las dat ergens in een artikel dat geciteerd werd op een blog. ‘Dat vind ik raar, want ik vind net dat autistische mensen heel sterk naar hun eigen waarheid neigen en vaak niet open staan voor een andere mogelijkheid. Er zullen altijd wel uitzonderingen zijn, maar toch zijn de meeste autisten die ik ken vrij moeilijk te veranderen van perspectief.’ Ik probeer de vraag van Tilly vanuit eigen ervaringen en met nuance te beantwoorden
Wat ik zoal doe, denk of droom rond twee uur tweeëntwintig ’s morgens (of ’s nachts). Rond slapeloosheid, het museum van beelden in mijn hoofd, niet kunnen uitstellen en vooruitblik op de ochtend.
Tistje 