Plan B: een vernieuwende handreiking voor autisme en communicatie, van Gijs Horvers en Marjon Kuijpers-Hemken wordt in dit leesverslag kritisch besproken. In ‘Plan B: een vernieuwende handreiking voor autisme en communicatie’ gaan Gijs Horvers (ook bekend als ‘Autarki’) en Marjon Kuipers-Hemken dieper in op het maken en opbouwen van contact met jezelf en met de ander in relatie tot autisme. Ze maken daarbij gebruik van logische communicatie, NLP en ervaringsdeskundigheid. Centraal staat dat alles draait om zich bewust worden (van stress, emoties, communicatie), en pas daarna begint het echt. Achterin het boek komt aan bod welke interventies een autsmevriendelijke coach kan stellen. Tot slot: dit is geen eenvoudig boek maar toch een aanrader voor een gevorderde lezer.
Citaat van Martine Delfos in ‘Een Patiënt Met Autisme’ (Bohn Stafleu Van Loghum, 2011) over wanneer je denkt dat je partner met autisme heeft
Dit is het antwoordapparaat van Tistje, uw blogger. Proficiat om tot hier geraakt te zijn. Dat ontroert mij echt. Toch ben ik er even niet. Een korte tijd dus. Net iets langer dan een moment of een ogenblik. Net lang genoeg om niet (meteen) te kunnen reageren op wat u (niet) wil zeggen. U kan doorgaan naar mijn keuzemenu. Dan drukt u nu op O en vervolgens K. U kan ook kiezen tussen een van de alternatieven die ik u hierna voorstel. Uiteraard staat het u vrij ook (en op… Read more Het antwoordapparaat →
Meer dan gedacht wordt, zijn er mensen met autisme die het behoorlijk goed redden In het leven. Soms met beperkte en soms zelfs zonder ondersteuning buiten hun eigen kring of omgeving. Voor hen heb ik heel wat respect, zeker omdat je hen niet vaak hoort, tenzij om een genuanceerde bijdrage te leveren. Binnen die groep zijn er natuurlijk ook mensen die het graag goed zouden redden, en er alles aan doen om de schijn hoog te houden. Door het op anderen af te schuiven, mede-autisten die wel ondersteuning zoeken uitmaken… Read more Een passioneel gevoel voor het potentiële →
Op het laatst van hun leven kennen mensen maar één woord meer. Dat woord zou veel meer over hen zeggen dan alle woorden in hun hele leven samen. In welke mate die theorie klopt, weet ik niet. Wel dat ik tijdens mijn periode als verzorger van ouderen een aantal mensen kende die telkens één woord blijven herhalen. Vereenzelvigd tot hun expressie Tot het verzorgend personeel hen er zo mee associeerde dat hun familienaam erdoor vervangen werd. Ze werden mevrouw ‘Koffie’, mijnheer ‘Halleluja’ of mevrouw ‘Icarus’. Zoals sommige mensen met autisme… Read more Mijnheer Verrek en de (on)tevredenheid van anderen →
Ieder van ons heeft elk een unieke invulling van wat we verstaan onder een goed leven. De enige manier om dat echt van elkaar te weten is volgens mij met iemand zo onbevooroordeeld mogelijk in gesprek te gaan. Meestal een goede verstandhouding Omdat de meeste mensen dezelfde manier van informatieverwerking hebben, lukt dat vrij goed. Zo goed dat er theorieën en ideeën rond bestaan wat het leven goed en minder leefbaar maakt. Zoals er ook een zekere consensus bestaat over wat in situaties en sociale contexten hoort en wat niet,… Read more In gesprek gaan over goed leven →
In de documentaire ‘De regels van Matthijs’ volgt regisseur Marc Schmidt zijn goede vriend Matthijs van dichtbij in zijn leven met autisme. Dit artikel is een kijkverslag met een persoonlijke interpretatie van wat ik zie.
In de documentaire brengt Schmidt sereen in beeld hoe zijn jeugdvriend Matthijs probeert orde in de chaos om hem heen te scheppen. Het contrast tussen de regels die Matthijs zelf maakt en die van de samenleving, de vertrouwensrelatie met Marc, de houding van hulpverleners en de woningmaatschappij, de zelfmoordpogingen, … allen komen aan bod in de documentaire en dit verslag. Alle partijen, ook de psychiater van Matthijs, gaven hun toestemming.
De documentaire speelt zich vooral af in het huis van Matthijs dat hij wil verbouwen (hoewel hij dat niet mag), en rond de plannen voor wat het moet worden zitten in zijn hoofd. Zijn verbouwing brengt hem meer en meer in conflict met de woningbouwvereniging die, naar Matthijs’ idee, zich niet aan de gemaakte afspraken houdt. Dit leidt tot heftige aanvaringen met vertegenwoordigers van de woningbouwvereniging maar ook met mensen die hem proberen te helpen.
Terwijl dit alles zich afspeelt geeft de documentaire ook inzicht in de unieke denkwijze van Matthijs die aan het Syndroom van Asperger lijdt. Zijn manier om dagen aan te geven is middels het 36-tallig stelsel, analoog aan de binaire/2-tallige, octale/8-tallige en hexadecimale/16-tallige stelsels.
Tegen het einde blijkt dat Matthijs niet verder kan met zijn leven en niemand hem echt kan helpen. Uiteindelijk wordt hij uit huis gezet en opgenomen in een woonvorm. Dat blijkt zijn laatste verblijfplaats..
Niets is erger dan iemand die denkt dat hij humoristisch is. Het zou van wijlen Toon Hermans komen, maar waarschijnlijk denken veel comedians er zo over. Mensen die beroepshalve mensen vermaken met humor, en af en toe in contact komen met de ‘comédiens de parme’, de flauw grappenmakers, die na een glaasje op ‘moppen tappen’. Ver van de tappers Meestal hou ik me verre weg van die tappers. Ik versta hun moppen niet. Ze zijn vaak politiek of religieus getint, racistisch, seksistisch, discriminatoir, validistisch en vulgair. Of ze zijn te… Read more Grappig uit de hoek →
Tistje 