Een beknopte samenvatting van de bijdrage van psychologe Sylvie Carette (Autisme Centraal) en Professor Dr. Jean Steyaert over de resultaten van een bevraging bij (jonge) mensen met autisme rond hun ervaringen bij een psychiatrische opname en de uitdagingen van een autismevriendelijke en zinvolle psychiatrie..
De zomer is er, maar wat doe je dan zoal? Meer van hetzelfde of volledig iets anders? Deze periode ben ik gevoelig voor een opstoot van depressie, en dus hou ik het bij routines, aangevuld met nu en dan een excursie uit mijn gewoontes. De meer grensverleggende activiteiten hou ik wel voor de herfst en de lente.
Naast een negatief zelfbeeld blijkt depressie bij mensen met autisme een vaak voorkomende last. Exacte cijfers bestaan er niet, maar men schat dat 20 tot 30% van de mensen met autisme een bijkomende (vorm van) depressie hebben. Cijfers om voorzichtig mee te zijn, want overschat én onderschat tegelijk. Hoewel in elk geval hoger dan het gemiddelde bij de bevolking.
Wat is depressie precies, hoe komt het voor bij mensen met autisme, wat is het verschil tussen depressief gedrag en autisme? Wat zijn de oorzaken (biologisch, psychologisch, sociaal)? En wat kunnen we eraan doen (als omgeving, als depressieve persoon)? Door wie kunnen we ons laten begeleiden, en moet het altijd met pillen? En kan een depressie ook positief zijn? Deze en andere vragen komen aan bod in deze neerslag van notities bij de lezing van mevrouw Sylvie Carrette (psychologe, Autisme Centraal) voor de VVA-regio Oostkamp.
Sinds ik mijn partner met autisme heb leren kennen, geloof ik dat mijn overleden moeder autisme, of minstens heel veel autistische trekken, had. Moeder was erg excentriek, maar in haar generatie werd dat getolereerd en gerespecteerd. Ze had alles bereikt wat van een vrouw van haar generatie verwacht werd – getrouwd, kinderen, deeltijdse job en een piekfijn huishouden. Eén vriendin die ‘Mevrouw’ werd genoemd Er wordt gezegd dat mensen met autisme die voor de jaren vijftig opgroeiden het veel beter deden en gemakkelijker hadden, onder andere door minder verwachtingen en… Read more ‘Moeder deed het beste wat ze kon, met al wat ze in zich had’ →
Het modieuze autisme is een van de drie hypes die momenteel de geestelijke gezondheidszorg domineren. Of minstens, dat beweert Allen Frances, een Amerikaanse psychiater, in zijn boek ‘Terug naar normaal’. Hoe kunnen we terug naar een normalere samenleving? In een betoog van 316 pagina’s, dat soms wat te theatraal leest, gaat Frances op zoek naar wat ‘normaal’ is, hoe de ‘diagnostische inflatie’ er is kunnen komen, naar de (diagnostische) hypes van vroeger, nu en de toekomst, en hoe we terug naar een ‘normalere samenleving’ kunnen evolueren. Dr. Frances is behalve… Read more Het modieuze autisme, of terug naar normaal … →
We zijn gejost. Of gesjareld. De klos. Verneukt. Gepakt. Door teringhoeren, paardenlullen, zeikers of kutwijven. “Djiezes man, gefuckt van hier tot ginder” als ik de laatste kreten mag geloven. Niets nieuws onder de zon, denkt u. Natuurlijk worden we geringeloord van hier tot in Tokio. Gesodemieterd. Ethisch verkracht. Je moet al naïef zijn om een andere mening te hebben. Misschien ben ik dat dan wel. Krachttermen, het went maar niet Toch kan ik er maar moeilijk aan wennen. Aan de boodschap, maar vooral aan de krachttermen. Die ik hoor tijdens… Read more Zin in een zenzomer →
Deze tijd van het jaar zijn het dagen om eerder binnen dan buiten te gaan. Niet alleen omdat het vroeger verduistert. Vooral omdat het killer en vochtiger wordt. Dat laat zich voelen. Overal, van top tot teen, van binnen en van buiten. Had ik een kachel of een open haard, met knetterende vlammen, dan zou ik er nu dicht bij kruipen. Maar ik heb buizen waar warm water door rolt (eerder lawaaierig), en af en toe warme lucht die ik eruit laat met een ventiel. Verspreide warmte dus, dat is… Read more De wandeling →
Leesverslag van ‘Alleen met mijn wereld’ van Wessel Broekhuis, een coming-of-age autobiografie rond zijn opgroeien met autisme. Uitgegeven bij Nieuwezijds in 2010.
