Op de vraag of het moeilijk is om goede keuzes te maken, antwoord ik volmondig ja. Er zijn volgens mij weinig mensen, los van het autisme, die vooral goede keuzes kunnen maken. Vandaar waarschijnlijk ook de uitdrukking: missen is menselijk. Ook mensen met autisme zijn dus menselijk en kunnen fouten maken. Al valt het sommige mensen moeilijk om dat toe te geven en steigeren ze daarbij al te vaak. Want ‘wie zal dat betalen?’. En: ‘wat gebeurt er met onze goede naam?’ Alsof er bij hen zoveel meer staat bij… Read more De goede keuze … altijd een beetje boekhouden →
Het is druk als ik bij David aankom. Druk bij zichzelf, en druk in mijn hoofd. Hij woont immers nogal afgelegen en ik heb lang moeten rijden en zoeken. Zelfs met een goede gps. Ver weg van alle drukte om zelf druk te mogen zijn, zegt hij zelf. ‘Als het goed is, rond ik dit nog even af. De voorbereiding voor ons gesprek ligt op tafel’ roept hij als ik in zijn atelier kom. Voor mij is dat prima. Ik probeer alvast wat te acclimatiseren. Een voortdurende heruitvinding Die voorbereiding… Read more ‘Wie goed weet te vallen, kan ook beter opstaan’ →
Uw bankier is uw vriend. Het staat op de affiche die ik zie bij het binnenkomen van mijn plaatselijke geldwinkel. Dat kan best zijn. Tegenwoordig denkt iedereen mijn vriend te zijn. De politie, elke politieke partij of gewoon mensen op straat. Zeker als er een conflict aan zit te komen. Als ik teveel staar of een ‘foute’ vraag stel. Of hun antwoord niet begrijp. Of niet snel genoeg uit de weg ga. Dan is de aanspreektitel ‘Beste vriend’ of ‘Kameraad’. Of ‘maatje’. Zoals in ‘beste vriend, ge moet mij door… Read more Mijn bankier, een facebookvriend →
Naar aanleiding van de première van de Zweeds-Deense krimi The bridge (Zweeds: Bron, Deens: Broen), die afgelopen zaterdag op Canvas van start ging, vroeg de Vlaamse krant De Standaard een aantal mensen, waaronder mezelf, naar een reactie en een analyse. Dit stuk is daar een resultaat van.
The bridge is dé te volgen en uitermate spannende serie van dit najaar. Deze Zweeds-Deense-Duitse coproductie speelt zich af in Kopenhagen en Malmö, twee steden die verbonden zijn door de Oresund-brug.
De serie gaat tegen de klassieke beeldvorming in. Saga Norén is een extreem geëngageerde en goed georganiseerde succesvolle werknemer. Het wordt niet met zoveel woorden gezegd maar er is toch iets van aan dat zij autismetrekken zou hebben. Volgens Peter Vermeulen mist Norén wel rigiditeit. Zij is wel een tegenpool van haar Deens collega Martin Rhode. Als die haar zegt dat hij haar altijd mag bereiken, neemt zij dit erg letterlijk.
Het lijkt wel of iedere serie zijn eigen autist heeft. Het labelen van een fictioneel karakter blijft nochtans lastig. Norén blijft een ondoorgrondelijke vrouw. Voor een snelle wip even naar het café … is dat een avondje uit van een autiste? Het lijkt me niet erg realistisch.
Wel is dat ze verrast wordt door onlogische reacties. Ook liever langskomen dan via mail of telefoon afhandelen wat je te doen hebt vind ze raar. De ongemakkelijke t-shirt wissel valt haar niet op. Wel een pluimpje ontvangen als je doet wat je moet doen of verzwijgen voor een goede collega niet als een leugen zien. Het is ook niet duidelijk of ze een ontluikende empathie vertoont of ze eerder een meester in imitatie, camouflage en compensatie is. Martin daarentegen lijkt gedoemd om met zijn ballen bezig te blijven.
Nu het zomer is, wordt een mens, zoals ik er een ben, verondersteld zomers te doen. Wat dat ook moge betekenen. Maar als je niet gemaakt ben om zomers te doen, maar eerder om in de tussenseizoenen te leven, zoals ik, dan vergt dat wat creativiteit. En energie natuurlijk. De verandering der seizoenen Enkele tientallen zomers ervaring helpen daarbij. Zo heb ik intussen geleerd dat er geen seizoenen meer zijn. Die vaststelling was voor mij een opluchting. Het zomert nog wel eens, het wordt nog wel eens (te) warm. Maar… Read more Aan het strand →
Altijd online. Zo titelt het boek van Soren Gordhammer, de man van Wisdom 2.0, over hoe je stress kan beperken en je eigen regie kan bewaren in een drukke digitale wereld. Gordhammer biedt in zijn boek concrete antwoorden voor mensen die de juiste balans proberen te vinden in het gebruik van technologie en het leven in de wereld waarin die gebruikt wordt. Zo geeft hij tips hoe opgeladen te blijven en goed een verbinding tot stand te brengen, je ademhaling te oefenen, de essentie van een pauze te ontdekken en… Read more Eten om te leven →
Kan iemand met autisme verliefd worden? Er was een tijd dat ik mij die vraag niet stelde. Vooreerst omdat ik vond dat ik geen autisme had. Voorts omdat ik van autisme vooral van ver gehoord had. En van mensen met autisme als een vreemd volkje dat even vreemde dingen kan. Die werden beschreven als problematisch, extreem, complex en vooral ernstig. Maar vooral omdat de vraag weinig zinvol leek. Natuurlijk konden autisten niet verliefd worden. Of in elk geval: daar kon ik me niets bij voorstellen. Toen mij verteld werd dat… Read more Verliefd zijn … →
Op een dag vertrekt een man op pad om de liefste uit zijn dromen wakker te kussen. Dat is de missie van onze man. Veel weten we niet over hem. Dat hij iemand is tegen wie nog geen officiële klacht is ingediend. En uit zijn centraal dossier bij de overheid blijkt hij, in de moderne zin van een ouderwetse term, een heilige te zijn. Maar nu vertrekt hij dus. Om zijn liefste wakker te kussen. Zonder te weten waar ze woont. Zonder te weten waarom hij haar wakker wil kussen.… Read more Onderweg met een missie →
Tistje 