Wanneer iemand ‘ons’ in dit mooie weer aanmoedigt om buiten gaan, van achter het computerscherm of uit de zetel te komen, en iets te doen, in plaats van ‘lui’ te zijn, doelt die uiteindelijk op een sociaal leven ontwikkelen. De obsessie dat geluk enkel kan komen door omgang met andere, liefst gelijkgestemde mensen Soms lijkt het of mensen met autisme een (ongeschreven) basisregel in de mainstream cultuur overtreden die stelt dat elk van ons steeds bezig moet zijn met sociale banden onderhouden of aanknopen. Zo zou een mens niet waarachtig… Read more De obsessie dat geluk alleen komt door omgang met anderen →
Toeval bestaat niet, wordt gezegd. Wie ‘toevallig’ op iets stoot, zou er naar op zoek zijn geweest. Ofwel wordt die mens bespeeld door zijn onbewuste, ofwel door zijn genen, ofwel door een trauma uit de kindertijd. Al is dat eerder ‘hineininterpretierung’, een overinterpretatie van wat voorbij is. Op internet-safari Zo kwam ik onlangs tijdens een internetsafari langs een fascinerend tekstfragment met de titel ‘Waarom vindt de autistische patiënt moeilijk de weg naar de psychoanalyse?’. Het fragment blijkt onderdeel van een artikel ‘Autisme: hoe een bevroren diagnose ontdooien’. Dat op zijn… Read more De autistische patiënt bij de psychoanalist →
Meer dan gedacht wordt, zijn er mensen met autisme die het behoorlijk goed redden In het leven. Soms met beperkte en soms zelfs zonder ondersteuning buiten hun eigen kring of omgeving. Voor hen heb ik heel wat respect, zeker omdat je hen niet vaak hoort, tenzij om een genuanceerde bijdrage te leveren. Binnen die groep zijn er natuurlijk ook mensen die het graag goed zouden redden, en er alles aan doen om de schijn hoog te houden. Door het op anderen af te schuiven, mede-autisten die wel ondersteuning zoeken uitmaken… Read more Een passioneel gevoel voor het potentiële →
Sommige mijlpalen in je leven kan je niet voorbij zonder ze te vieren. Ik heb het dan over werkelijk belangrijke, speciale gebeurtenissen. Grenzen die je verlegd hebt voor jezelf. Wendingen die jouw leven (weer) kleur hebben gegeven. Momenten die de moeite waard waren. Waarvan je in meer of mindere mate de invloed nog steeds ervaart. Iets waar je bijzonder fier op bent Het kunnen zowel eerste als laatste keren zijn. De eerste kus of het afscheid van een destructief mens. Het begin van een positieve gewoonte, het einde van een… Read more Waar ik bijzonder fier op ben … →
Af en toe krijg ik, als ik ga spreken over mijn autismebeleving, de vraag wat er zoal gebeurt vooraleer iemand een diagnose krijgt. Van de huisarts of het internet Als ik een rondvraag doe naar hun vermoedens, zegt een deel van mijn publiek dat de huisarts dit meedeelt. Meestal na een gesprek met moeder. Soms is vader er ook bij. Als moeder alleen gaat, of er is ruzie, of vader zit de hele dagen in zijn ‘werk kot’, dan is er kans dat vader na een paar maand ook naar… Read more Onderweg naar een diagnose →
Iedereen mag dromen. Zo de droom, zo de aard van het beestje. Waar de ene zich een leven vol zoet goed wenst, mag ’t voor de ander zoetzuur of met paprika. Sommige mensen dromen van voorspelbaarheid, andere van de tijd van toen. Of van een zelfhulpgroep voor mensen zonder diagnose. Zonder beperkingen Zo heb je mensen die aan hun autisme hun identiteit ontlenen en mensen die kranten en websites afzoeken op titels als ‘autisme ontgroeit’. Zelf leef ik in een fragiel evenwicht tussen beide. Hoewel: mocht ik ‘veranderd’ wakker mogen… Read more Dromen van (ont)groeien →
Soms kan een moeder van iemand met autisme heel erg geïntegreerd zijn in mij. Ze herkent bepaald gedrag van mij in haar kind. Ze vraagt zich af of haar kind als volwassene zo zal zijn als ik. Ze wil weten of haar zoon met de auto zal kunnen rijden en zal werken … zoals ik. Ze wil weten of haar zoon carrière zal maken, zal trouwen en vader zal zijn … anders dan ik. In zekere zin hoopt ze dat haar kind het even goed doet als ik. Hoewel ze… Read more De factor Moeder →
“Beter te weinig ondersteuning dan teveel want dat is betutteling.” Daar ben ik het in zekere mate mee eens. Beter beperkte goede ondersteuning dan teveel ondersteuning die het leven ongevraagd of ongewenst van mij overneemt. Natuurlijk heb ik een bloedhekel aan mensen die mij behandelen als een klein kind, problematisch geval of iemand die geen keuzes kan maken. Maar te weinig ondersteuning – zodat mijn leven alleen nog bestaat uit geworstel, depressie en conflicten – is ook niet goed. Veel mensen hebben op dit moment geen of te weinig ondersteuning.… Read more Teveel, te weinig, net genoeg … →
Tistje 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.