‘Daar zou ik een boek over kunnen schrijven’ is een dooddoener, maar ‘zou je daar geen boek over schrijven’ heeft eveneens het effect dat ik niet meteen meer weet wat te zeggen. In deze tekst ga ik op beide uitspraken in en wat ik er in de praktijk doe.
Om te schrijven heb je handen nodig, een hoofd en een hart. Die lieten het de laatste tijd wat afweten. Dat is nu verbeterd, en vergde wat rust. Hoe dat kwam en hoe ik de rust vond (of iets dat rust benaderde) beschrijf ik in deze tekst.
Op vraag van een niet-autismespecifieke gezinsorganisatie heb ik een week in mijn leven beschreven. In iets minder dan 2200 woorden kan je lezen hoe mijn week op vrijdag begint en ik, dankzij een goed voorbereid overzicht met mogelijkheid tot uitspattingen op een inzinking op dinsdag na heelhuids de donderdagavond bereik.
Een kort tekstje, in 100 woorden, met impressies van de dag van gisteren die toen nog vandaag was …
Als iemand me vraagt hoe ik het maak, weet ik niet goed wat te antwoorden. Daarom schreef ik er maar een tekstje over. Waar ik deze blog mee maakte. Uiteindelijk bleek het vooral over werk te gaan. Hoe ik het maak heeft voor mij vooral over werk en mijn werkproces te maken. Met aansluitend wat, wanneer, waar en waarom.
Franky (25) stelt me volgende vraag via het formulier op mijn blog. “Op televisie volg ik een rubriek in een programma waarin een man elke week op Wikipedia iets schrijft wat nog niet eerder beschreven is. Het lijkt me leuk ook zoiets te doen. Ik las op je blog dat je daar een hele tijd actief ben geweest. Heb je tips voor mij?” In deze blog probeer ik Franky 8 tips te geven over hoe hij het best zijn eerste stappen kan zetten op Wikipedia.
Enkele dagen terug stuurt Lente (19) me een berichtje: “Beste Tistje, ik ben al een tijdje bezig met de gedachte om een blog rond autisme te maken. Mijn thuisbegeleidster heeft mij naar u doorverwezen. Ze zegt dat u daar sterker in bent dan zij. Misschien hebt u voor mij enkele tips. Liefst niet te moeilijk, het is niet omdat ik autisme heb dat ik alles weet van internet en computers hé.” In deze blog heb ik geprobeerd mijn ervaring tot nu toe in tien tips te verwoorden, die hopelijk ook andere mensen kunnen inspireren.
Er is altijd wel iets dat ik leer. Ongeacht in welke situatie of met welke mensen ik ben. Ongeacht over wat het gaat, wanneer, waar, waarom en hoe het gebracht wordt. Toch is het vaak niet wat ik verwacht wordt te leren. Hoe dat in elkaar zit, en waarom wat ik eerder voor nu dan voor mijn nalatenschap helpt, probeer ik te omschrijven in deze blog.
Tistje 