Hoogbegaafden die regelmatig ‘autist’ naar hun hoofd krijgen geslingerd alsof dat een scheldwoord zou zijn, vormen helaas geen uitzondering. (..)  Toch willen we hier heel duidelijk over zijn: het is niet omdat je een IQ van 150 of meer hebt dat je per definitie aan autisme lijdt (ook al doet je gedrag dat nog zo sterk vermoeden) en het is ook niet dat je ‘meer kans’ hebt om aan een vorm van autisme te lijden als je een IQ hebt van 130 of meer (al is de kans wel reëel dat je dan al eens autistische trekjes vertoont).

Hoogbegaafden hebben een opvallend groot rechtvaardigheidsgevoel. Ze leven vaak in de ban van regels, gemaakte beloftes en al dan niet nagekomen afspraken. Ze kunnen erg rigide zijn en er is dus wel degelijk sprake van een grijze zone tussen hoogbegaafdheid en autisme.

Maar laten we wel wezen: af en toe autistische trekjes vertonen is helemaal iets anders dan ook werkelijk autisme hebben! Het komt wel degelijk voor dat autisme wordt gecombineerd met een extreme intelligentie, en ja, hoogbegaafdheid kan op haar beurt zeker worden gecombineerd met en andere en zelfs verschillende andere ontwikkelings – en leerstoornissen als autisme, maar in onze praktijk stellen we even vaak of zelfs vaker vast dat je gerust ‘gewoon’ hoogbegaafd kunt zijn, zonder meer.

Tessa Kieboom in Hoogbegaafdheid: als je kind (g)een Einstein is (Lannoo, 2016) Meer informatie onder andere via Excentra, expertisecentrum rond hoogbegaafdheid.