Elise Cordaro uit Antwerpen vond het covidjaar ‘de beste tijd van haar leven’. Ze heeft ADHD en ­autisme en ervoer de eerste lockdown als ‘eindelijk eens normaal’. ‘Het was fijn om eens te proeven van een leven dat wél werkt voor mij. Alles klopte: ik had geen last, miste niets en sliep zelfs goed. En ik heb de dingen kunnen doen waarvoor ik anders nooit de energie had. Toen ik mijn eerste vaccin kreeg, dacht ik: daar gaat mijn excuus om te ontkomen aan sociale verplichtingen. Mensen vragen me vaak of ik een stoornis heb. Ik antwoord altijd dat ik ze beschouw als stoornissen in de context van onze maatschappij.’

In Schrik voor de sociale kater: leven na Corona van Peter Vantyghem in De Standaard, 5 juni 2021