Het gebeurt wel eens dat mensen een aantal van hun eigen karaktertrekken in beschrijvingen over autisme herkennen. Mensen zijn te sterk geneigd daarin patronen te herkennen en tot een aantal merkwaardige afleidingen te komen. Dat zij (een beetje) autisme hebben. Dat iedereen (een beetje) autisme heeft.

Dat is niet slecht bedoeld, integendeel. Ze bedoelen dat iedereen, op een of ander vlak, min of meer, ooit wel eens eerlijk en technisch onderlegd zou zijn. . Wat toch, over het algemeen, positieve eigenschappen zijn. Zo kan je jezelf (en iedereen) natuurlijk ook bestempelen als schizofreen, bipolair, obsessief-compulsief en eigenlijk als alles. Iedereen is namelijk een beetje van alles. Een beetje gelijk en toch uniek.

Eerder dan mezelf daaraan te (blijven) ergeren, besluit ik daaruit dat ik (enigszins troostend bedoeld) net als iedereen ook maar een beetje gewoon ben, dat ik ook maar een beetje aan de norm beantwoord. En dus een radertje in het grote mensennetwerk, net als iedereen dat een beetje zou zijn. Om het positief te bekijken.

Als iedereen een beetje van alles is, volgt daaruit voort dat ik ook een beetje van alles ben, dus ook een beetje van alle positieve eigenschappen. Wat die positieve eigenschap ook is, en voor de mensen met het iedereen-gedachtegoed lijkt gewoon zijn wel hoog te scoren in de hitlijst van positiefs. Tenminste, dat is mijn vermoeden. Maar … ik kan er ook een beetje naast zitten. Net zoals iedereen.