Het wrangste verhaal was dat van een man die zijn hele leven met autisme had geworsteld. ‘Ik ben geboren tegen het einde van de jaren veertig, toen nog maar weinig artsen vertrouwd waren met de symptomen van autisme en “vreemde kinderen” paardenmiddelen kregen voorgeschreven en in gestichten werden weggestopt,‘ schreef hij. ‘Bij mij werd pas op mijn zestigste de juiste diagnose gesteld, en dankzij de steun en het begrip die ik nu ontvang heb ik eindelijk wat meer rust en levensgeluk. Het zou mooi zijn als nog veel meer kinderen konden profiteren van de onvoorwaardelijke liefde van een huisdier.’

Louise Booth in Billy de kat: redder in nood (The House of Books, 2014)