Ik zie mijn autisme nu ook als een gave. Ik blijf namelijk altijd mezelf. Ik heb geen alternatief voor wat ik vind. Als iemand een dikke kont heeft, dan vind ik dat. Ik zou alleen willen dat ik wat meer vanuit mijn gevoel kan doen. Dat ben ik stapsgewijs aan het leren.

Verzorgen van dementerende ouderen, dat is mijn passie. Mensen met dementie hebben alleen nog hun gevoel. Ik weet altijd waar ik met hen aan toe ben. Als ze je een lul vinden, dan zeggen ze dat. Ik kan niet tegen mensen die nep zijn.

Ik wil dat lezers autisme niet alleen alleen zien als een beperking. Het is een zegen en een vloek. Geluk is een staat van emotie. Deze maand voel ik me gelukkig, volgende maand kan het weer anders zijn. Daar ben ik op voorbereid. Ik zou graag een vriendin willen. Maar liefde is het moeilijkste in mijn leven. Dat is het enige dat niet te analyseren is. In de liefde zit totaal geen logica. Maar daar hebben niet alleen autisten last van.

Ruben K.  (24) uit Helmond in ‘Liefde is het moeilijkste’, verschenen in het Eindhovens Dagblad van 7 januari 2016