In films en in de media zie je grofweg twee soorten autisme. Ik noem het maar even ‘de schelp’, de in zichzelf gekeerde autist die vrijwel geen contact maakt. En de hyperintelligente autist die, als je een doos lucifers neergooit, in één oogopslag ziet dat het er 157 zijn. Terwijl de groep daartussen veel groter is. De normale autisten zijn dat, die wel een andere informatieverwerking in de hersenen hebben, maar waar verder niet veel geks aan is. De ‘autist next door’, die wilde ik heel graag laten zien.

Schrijver (en vader van een zoon met autisme) Erik Jan Harmens in ‘Ik wilde ‘de autist next door’ laten zien’ in Trouw, 28 februari 2017 (naar aanleiding van de publicatie van diens roman Pauwl)