Grr, mijn (grafisch) geheugen, en dat van mijn apparaten, dat raakt maar nooit gedefragmenteerd. Mijn gedachten gutsen naar alle kanten, leiden tot gevoelens en gedrag die in het beste geval ongewoon, af en toe ongewenst maar steeds goed bedoeld zijn. Ik mag dan een grensgeval, genetisch gewond, of groentje genoemd worden,  ik leef nog steeds met veel goesting, weliswaar met weinig groepsgevoel. Wat ik graag doe, doe ik grondig, al het andere doe ik goedschiks of kwaadschiks, maar steeds goedgemutst en goedgebekt. Met tussendoor een godgeklaagde godslastering en gnuivend om gajes die er gloeiend bij zijn. Genoeg gegeeuwd!