Vroeger dachten mensen volgens mij wel eens dat ik niet zo empathisch was, omdat ik ‘vreemd’ reageerde op andermans emoties, of helemaal niet. Maar ik vond het moeilijk om ter plekke te reageren of raakte overspoeld. Ik schrok vaak van andermans emoties en ik raakte ervan uit balans. Ik ben vooral voor negatieve emoties extreem gevoelig. Het liefst loop ik weg als ik ze opmerk. Er zijn echter ook momenten waarop ik andermans emoties niet kan plaatsen en er niks mee kan. Ik reageer dan rationeel en probeer het probleem te relativeren, en ga soms vragen stellen om het te begrijpen terwijl dat misschien niet gepast is. Ik snap ook wel dat zoiets raar kan overkomen, maar de behoefte om te begrijpen is dan groter dan een eventuele sociale code.

Linsey (28 jaar), vrouw met autisme in ‘Vrouwen met autisme: dertien portretten in beeld en woord’ van Bronja Prazdny (Brevier, 2016)