Deze aanzet, de vraag naar van alles voorzien zijn’, is er een die mij in het bijzonder aansprak door de vele mogelijke interpretaties. Ik ben, op dit moment in elk geval, niet in alles voorzien, maar dat is op zich nog geen reden om er geen artikel over te schrijven.

Wat betekent ‘in alles voorzien zijn’ dan voor mij? Dat ik alles heb wat nodig is om te voldoen aan wat ik nodig heb, dat ik niets tekort kom en dat ik alles heb wat er nodig om goed te functioneren of om een bepaald doel te bereiken, dat lijkt het meest vanzelfsprekende antwoord. Verder betekent het voor mij ook een gevoel van volledige tevredenheid hebben, dat ik lichamelijk, emotioneel, sociaal en financieel niets te kort zou komen.

Als ik als autistisch persoon van alles voorzien zou zijn, dan zou ik de juiste ondersteuning hebben, passende aanpassingen hebben en voldoende middelen hebben om te gedijen, relatief zonder zorgen, in onderwijs, werk, gezondheid, sociale relaties en vrijetijdsbesteding. Ik zou in zo’n geval een zodanig welzijn, een vredige stabiliteit en een duurzaam evenwicht in mijn dagelijks leven kunnen ervaren, waardoor ik persoonlijk zou kunnen groeien en wat ik nodig heb zonder veel conflicten zou kunnen vinden.

Natuurlijk is dit vooral wat voor mij ‘van alles voorzien’ betekent. Dit is niet alleen een persoonlijke beoordeling maar ook de beoordeling van slechts één autistische mens. Voor sommige autistische mensen is het bijvoorbeeld een goed georganiseerde planning en duidelijke routines hebben., voldoende tijd en ruimte hebben voor zelfzorg en zelfontwikkeling, begripvolle en accepterende mensen om zich heen hebben, eigen beslissingen kunnen nemen en hun leven leiden zoals dat werkt voor hen, of het vinden van een evenwicht die past bij wie ze zijn. Uiteraard is dit slechts een greep uit de vele interpretaties. Misschien blijft de enige echte betekenis dat ‘in alle voorzien zijn’ een fata morgana is die voor de meesten onder ons heel veraf ligt, al hoeft dat nog geen reden zijn om er niet naar te streven.