Deze blog wil ik in een warm en uitnodigende oranjegele tint brengen die doet denken aan antiek papier, met in essentie een diepgaande persoonlijke reflectie over autisme, gericht op hoe de samenleving dit unieke spectrum zou moeten waarderen en begrijpen. Ik wil drie veranderingen verwoorden die ik zou wensen in hoe de wereld autisme ziet.

1. Erkenning van Autistische Vreugde: Ik zou wensen dat de wereld erkent dat autistische mensen ook vreugde ervaren – een rijke, diepe vreugde die soms zelfs intenser is dan wat anderen voelen. Deze vreugde is allesomvattend en verdient het om gezien te worden in al zijn pracht.
2. Erkennen in Plaats van Bestraffing: Te vaak wordt de uitdrukking van autistische vreugde, in talloze vormen, al dan niet beschreven als autistische uitingen, zoals flapperen met de handen of zich overgeven aan interesses die niet als ‘leeftijdsgebonden’ worden beschouwd, ontmoedigd of bestraft. Als dit niet kwetsend is of in gevaar brengt, dan is er geen reden om dit te stoppen, veeleer redenen om deze uitingen van geluk te vieren.
3. Waardering voor Autistische Vreugde: De pure en authentieke vreugde van autistische mensen zou ik niet alleen geaccepteerd zien, maar ook gewaardeerd als een essentieel en prachtig aspect van zijn. Ik zou wensen dat iedereen de kans krijgt om een eigen unieke vorm van blijdschap te ervaren.

Geïnspireerd door The #obsessive #joy of #autism / Julia Bascom & Elou Carroll (Jessica Kingsley Publishers, 2015)