In een recente studie van een Brits onderzoeksteam dat ik onlangs las, is de focus gelegd op de vaardigheid van gezichtsherkenning bij volwassenen met autisme. Deze intrigerende analyse gebruikte zowel een vragenlijst (PI20) als de Cambridge Face Memory Test om het (on)vermogen in gezichtsherkenning bij autistische volwassenen te meten.

De resultaten waren verhelderend volgens sommige commentatoren in tijdschriften en toonden volgens hen aan aan dat volwassenen met autisme vaak wel degelijk kunnen inschatten of zij moeilijkheden ervaren bij het herkennen van gezichten. Interessant genoeg varieerden de resultaten aanzienlijk: sommige deelnemers excelleerden in deze taak, terwijl anderen deels of volledig de mist ingingen. Het bleek dat autistische mensen in het algemeen moeite hadden met gezichtsherkenning, maar sommigen om nog niet afgecheckte verklaringen (compensatie, camouflage, sabotage) toch slaagden in de testen.

Na het lezen van het onderzoeksartikel heb ik toch enkele kritieken op deze studie. Niet alleen het gebruik van zelfrapportagevragenlijsten zoals de PI20 roept vragen op bij een leek zoals ik. Zelfrapportage kan goede bevindingen opleveren maar zelfinzicht bij autistische mensen is zeer wisselend en vaak complex.

Ik merk in het dagelijks leven, op social media en op blogs dat de percepties van vaardigheden en kennis door autistische mensen (maar ook door niet-autistische personen uiteraard) in wisselende mate kan afwijken van de werkelijkheid.. Bovendien is het essentieel om te erkennen dat autistische mensen sterk van elkaar kunnen verschillen. Enkel op basis van vragenlijsten, al dan niet zelfgerapporteerd, conclusies trekken over autistische personen leidt tot stereotypering en misvattingen.

Dat dit onderzoek geen verband vond tussen gezichtsherkenning en andere factoren die de autismebeleving en autisme-uiting meestal beïnvloeden (zoals leervermogens, intelligentie …) triggert eveneens mijn wantrouwen tegenover de bevindingen. Daarnaast omvat autisme uiteraard meer dan alleen al dan niet vaardig zijn in gezichtsherkenning. Veel zegt dit onderzoek dus niet over een dieper begrip van de diverse ervaringen en uitdagingen die autistische mensen, zoals uw blogger, dagelijks ondervinden.