Voor: Wie voor deze stelling is, benadrukt vaak het belang van zelfidentificatie en zelfperceptie. Autistische individuen hebben vaak unieke inzichten in hun eigen ervaringen en functioneren, waardoor ze zichzelf als autistisch kunnen beschouwen zonder externe validatie.

Late diagnostiek en moeilijke toegang tot diagnostiek vormen een tweede argument. Velen krijgen pas op latere leeftijd een officiële diagnose, ondanks dat ze hun hele leven al autistische kenmerken ervaren hebben. Zichzelf als autistisch beschouwen kan een essentiële eerste stap zijn om meer te begrijpen over autisme, ondersteuning te zoeken en uiteindelijk een formele diagnose te verkrijgen.

Voorts kan het aannemen van een autistische identiteit volgens sommigen helpen bij zelfacceptatie en begrip van individuele uitdagingen en sterke punten. Dit kan het algemene welzijn en de geestelijke gezondheid bevorderen, zelfs zonder een formele diagnose. Daarnaast benadrukken de voorstander van zelfidentificatie het belang van de autistische gemeenschap en de identiteit die daarmee gepaard gaat. Het biedt een manier om zich te verbinden met anderen en een gevoel van gemeenschap te vinden.

Bovendien zou het aanmoedigen van zelfidentificatie kunnen bijdragen aan een grotere bewustwording en acceptatie van autisme in de samenleving, het doorbreken van stereotypes en vooroordelen, en het bevorderen van inclusie. Hoewel een officiële diagnose waardevol kan zijn voor toegang tot specifieke diensten en ondersteuning, benadrukken de voorstanders van deze stelling het belang van het respecteren van diverse perspectieven en het bevorderen van individuele empowerment.

Tegen: Om van autisme te spreken is er om te beginnen de noodzaak van professionele beoordeling. Het zelfdiagnosticeren van autisme kan tot onnauwkeurige aannames leiden, waarbij diagnostische procedures zoals gedragsobservaties, interviews en tests ontbreken. Dit risico van onjuiste interpretaties kan andere belangrijke gezondheidskwesties of gelijkaardige psychische aandoeningen over het hoofd zien.

Daarnaast kan zelfdiagnose bijdragen aan stigmatisering en stereotypering van autisme. Een officiële diagnose kan de geldigheid van iemands ervaringen erkennen en bijdragen aan een vermindering van vooroordelen en misvattingen over autisme. Het verzekert ook toegang tot gespecialiseerde zorg en ondersteuning, wat cruciaal is voor individuen met autisme om hun specifieke behoeften aan te pakken.

Bovendien kunnen specifieke diensten en programma’s, die alleen beschikbaar zijn voor mensen met een officiële diagnose, essentieel zijn voor het welzijn van mensen met autisme. Een diagnose verduidelijkt verwarring en bevordert beter begrip en empathie bij anderen, en het garandeert een nauwkeurige beschrijving van de aard en ernst van de aandoening. Deze argumenten benadrukken het belang van professionele beoordeling en diagnostiek om nauwkeurigheid te waarborgen, passende zorg te verkrijgen en mogelijke risico’s te vermijden.