De zomer is begonnen. Van op mijn terras zie ik een uitgestrekt landschap van groene weiden en veelkleurige velden, met een helderbaluwe lucht, en hier en daar enkele donzige witte wolken die zonder haast voorbijdrijven. De zon schijnt intussen al fel, de UV-index wijst 8.1 aan (zeer hoog), en de pollenindex nog hoger door grassen. Ik heb me alvast ingesmeerd met factor 50+ bronze. Mijn stofwisselingsziekte en huidtype zorgt er weliswaar voor dat ik niet kan bruinen, wel goed kan verbranden, maar een mens mag dromen, en het zorgt ervoor dat ik niet witbleek blijf.

Verderop, voorbij de muur van ons domein, zie ik koeien rustig grazen, nu en dan een groep fietsers op de deels verharde wegen die kronkelen door het landschap, langs een paar bomen die schaduw bieden. In de verte zie en vooral hoor ik de stad aan zee, de autoweg die ernaartoe leidt, en de sportvliegtuigjes die hun landing inzetten naar de luchthaven die tussen ons in ligt.

Enkele stappen verwijderd van ons domein, vlak voor de oude kerk, staat het oranje bord hierboven, met het opschrift ‘Perfect geluk bestaat niet. Soms ben je uit balans en dat is ok’. Het bord is een van de rustplaatsen op de ‘gelukswandeling’ die je door onze streek voert. Er zijn nog gelukswandelingen in Vlaanderen, lees op de website van de ‘geluksdriehoek‘.

Die geluksdriehoek bestaat trouwens uit jezelf kunnen zijn, goed omringd zijn en je goed voelen. Je goed omringd voelen’ verwijst naar het gevoel dat je warme en vertrouwelijke relaties hebt met de mensen om je heen.‘Je goed voelen’ gaat over je ‘emotioneel’ goed in je vel voelen. ‘Jezelf kunnen zijn’. gaat erom dat je jezelf kunt aanvaarden en een positieve houding kunt aannemen over jezelf − ook in relaties met anderen. Natuurlijk wordt dat voor iedereen ingevuld naargelang diens eigenheid en eigen levenssituatie.

Het is zeker niet de enige wandeling in onze streek, op elke straathoek vind je wel bordjes en knooppunten die fietsers en wandelaars de weg wijzen op een van de vele thematochten. Elke zomer doen mijn liefste en ik er enkele, aangepast aan ons energieniveau op dat moment.

De gelukswandeling kwam er nadat uit een onderzoek bleek dat het geluksniveau in onze streek een van de laagste in de provincie is. Mensen die hier leven zijn niet gelukkig en zijn al evenmin fier om hier te wonen. Daar is niet meteen reden toe, denk ik, behalve dat er hier absoluut niets gebeurt, noch criminaliteit noch festiviteit.  

De enige reden die ik zou kunnen verzinnen is dat het mobiel internet hier overal, waar je ook gaat of staat, welke aanbieder je ook hebt, vreselijk is. Maar goed, ook daarmee valt, weliswaar niet zo eenvoudig, te leven. Ook dat de kerkklok op elk uur verkeerd slaat, en om 8, 12 en 20 uur dubbel zoveel keer slaat, mag dan nog vreselijk amateuristisch zijn, het maakt mij niet meteen heel ongelukkig.

Het is niet toevallig dat de moeilijke situatie op het bord ‘een goede vriend verhuist naar een ander land’ is. Dat is in deze streek zowat het ergste wat je kan overkomen. Dat je hier alleen achterblijft zonder je goede vrienden. Behalve je auto verliezen of niet meer mogen rijden, maar dat zou misschien te confronterend. Wat er verder op het bord staat, begrijp ik niet zo goed, om eerlijk te zijn. Misschien is mijn brein voor deze manier van communicatie net iets te gesloten.

Voor mij is de wandeling tussen de borden, iets eten en drinken, het liefst in goed gezelschap, of alleen tijd nemen om te reflecteren, wellicht heilzamer dan de boodschap. Voor anderen is dat misschien andersom. Hoedanook, dit stuk schrijven heeft ons geïnspireerd om op deze zonnige dag de gelukswandeling nog eens te doen, dit keer per fiets. Goed ingesmeerd, met voldoende water en voeding mee, onze traveljohns in de rugzak en natuurlijk ook het nodige regengerief. Al dat geluk zou het lot immers kunnen tarten, en een regenbui uitlokken.