Dit weekend wordt het een groot feest bij het gezin Tistje. Niet door het mooie weer, de sluiting van vrijwel alle winkels in het dorp, of een bijzondere vaderlandslievendheid.

De zon mag dan wel stralen, maar als ze de temperatuur richting de 30 graden stuurt, houden wij er niet van. Ook het gevoel van een van de weinige mensen te zijn die niet naar exotische bestemmingen als Bali, Kaapstad of Semmerzake reizen, trekt ons niet. En hoewel we best een beetje vaderlandslievend zijn, is de nationale feestdag op 21 juli voor ons geen reden om een feestje te bouwen. Feesten ligt niet in onze natuur; mijn partner misschien nog minder dan ik. Ze staat erop de belangrijkste feestdagen van het jaar te vieren, terwijl ik het liefst mijn dagelijkse routine voortzet.

Toch maken we dit weekend een uitzondering. Op 20 juli zijn mijn partner en ik namelijk 16 jaar samen. Je vraagt je misschien af hoe we dit gaan vieren. Een romantisch weekje naar Parijs? Een boottocht op de Seine, een bezoek aan het Musée d’Orsay of het Louvre, of een diner in een exclusief restaurant? Een bongo-bon voor een beleefmoment beauty en intimiteit, een workshop creatief met snit en naad of gewoon een trip naar Cap Gris Nez?

Niets van dat alles. Mijn partner zou diep teleurgesteld zijn, dat heeft ze me al meerdere keren verteld. Waar moet de kat heen, kan ik er voortdoen met mijn creatief project en wat als ze juist dan last krijgt van een kwaal? Het zou bovendien vast haar weken kosten om te herstellen van zo’n verrassing, als ze er al op zou ingaan.

Mijn partner houdt van verrassingen, maar alleen als ze die vooraf zelf mag kiezen. Ze weet dat ik het moeilijk vind om de juiste keuze te maken, dus stuurt ze me regelmatig verlanglijstjes via bol.com, Amazon of andere online winkels. Ook zij weet inmiddels waar ze mij blij mee kan maken. Voor alle zekerheid vraagt ze vooraf of ik haar keuze goed vind. Meestal keur ik die goed, maar soms zeg ik eerlijk dat haar idee niets voor mij is. Dan suggereer ik enkele mogelijkheden waaruit ze kan kiezen, en zo komt het altijd goed.

Bij feestelijkheden hoort naar het schijnt lekker eten en drinken. Dit betekent echter niet dat we een tafeltje reserveren in een sterrenrestaurant of een vis- of vegetarisch restaurant met uitzicht op zee. Dat is voor ons niet alleen onbetaalbaar, en maar we vinden het vooral vervelend om langer dan noodzakelijk aan tafel te zitten. Daarvoor zijn we beiden te actief, mijn liefste zelfs hyperactief. De zintuiglijke overprikkeling, de sociale verwachtingen, de etiquette en de aanwezigheid van andere klanten maken het voor ons zelfs onaantrekkelijk. Het gebeurt zelfs zelden dat we tijdens een wandeilng geen terrasje overslaan. We genieten liever ergens rustig van onze meegebrachte gekoelde drankjes en snacks. Niet dat we gierig zijn of cultureel onbeschaafd, maar we associëren het gewoon niet met feestelijkheid.

Toch maken we twee keer per jaar min of meer een uitzondering. Deze twee momenten vormen de pijlers van onze feestelijkheden. Elk jaar wil mijn partner naar een dierentuin of plantentuin, waar we voor één keer niet ons lunchpakket meenemen, maar aanschuiven aan het warme buffet. Het andere moment is ons jaarlijkse bezoek aan haar lievelingsrestaurant, de McDonald’s, waar we ons tegoed doen aan een Large Big Mac. Voor een keer, en uit liefde voor mijn liefste, zet ik mijn bedenkingen bij fastfood op dat moment opzij. Ik zou het lastiger vinden mocht mijn liefste een fan was geweest van de Chinees, de Japanner, de Koreaan of de Tibetaan.

Dit weekend vieren we dus onze 16-jarige samenzijn op onze eigen manier. Geen Parijs, geen luxe restaurants, maar gewoon samen genieten van de dingen die ons gelukkig maken. Dat is voor ons het echte feest.