Dagelijkse schrijfopdracht

Beschrijf je leven in een alternatief universum.

Bekijk alle reacties

Het Alternatieve Universum van Sam

In een alternatief universum, ver verwijderd van onze eigen werkelijkheid, leidde ik een heel ander leven. Niet alleen waren de omstandigheden anders, ook mijn afkomst was anders. In dit universum was ik een charismatische en extraverte man, met oog voor stijl en flair, zonder de uitdagingen en unieke perspectieven die samen gaan met autisme. In dit parallelle universum had autisme wellicht een heel andere invulling, en was de term zelf al een tijdje niet meer in gebruik.

Fase 1: Een Veelbelovende Start

Ik groeide op in een relatief welgestelde familie, die mijn studies als master in sociaal werk en innovatief management bekostigde. Mijn geboortestad had ik al lang ontvlucht, aangezien deze overstroomd was. Het grootste deel van mijn tijd bracht ik door in een grote stad in Zuidoost-Azië, samen met mijn vierde vrouw, een Ierse schoonheid die voorheen getrouwd was met de CEO van Ryanair, een producent van Ierse lucht in blikjes.

Van jongs af aan raakte ik gefascineerd door medische ingrepen bij ontwikkelingsstoornissen, fysieke beperkingen en verstandelijke achterstand. Tijdens een stage bij het Centrum voor Genetische Manipulatie werd ik geïnspireerd om mijn eigen bedrijf op te richten. Dit bedrijf groeide uit tot een toonaangevende speler in orgaanproductie, gespecialiseerd in de transplantatie van hoofden en hersenen en het verbeteren van intelligentie door middel van zogenaamde kleine boosters in de schedel. Deze innovaties symboliseerden mijn diepgewortelde passie voor het verbeteren van levens en toonden mijn vastberadenheid om grenzen te verleggen.

Fase 2: Innovatie en Succes

Mijn bedrijf werkte samen met DNA-experts die experimenteerden met posthumane levensvormen. Deze levensvormen werden via het transportbedrijf SpaceX naar een nieuw gecreëerd heelal gebracht, omdat na lang zoeken bleek dat mensen niet welkom waren op planeten waar leven werd gevonden. In deze dynamische omgeving bloeide ik op. Van jongs af aan was ik immers gefascineerd door sociale interacties, leiderschap en communicatie buiten het menselijke domein.

Hoewel ik kortstondig een carrière in de journalistiek overwoog om mijn liefde voor verhalen en inspiratie te volgen, evolueerde de journalistiek tegen die tijd tot het aansturen van inhoud-productie door robots, wat meer geschikt was voor autistische mensen dan voor mij. Ik vond mijn ware roeping elders.

Fase 3: De Wereld van Sam

Wat mij wel enorm beviel, was mijn carrière als documentairemaker met het programma ‘De wereld van Sam’, waarin ik complexe onderwerpen op een toegankelijke en boeiende manier presenteerde. Mijn flair voor storytelling en mijn vermogen om mensen met elkaar in contact te brengen, maakten ‘De wereld van Sam’ al snel tot een van de best bekeken programma’s in het heelal. Een recensent-robot schreef bijvoorbeeld: “Ondanks zijn afkomst als mens, blinkt Sam uit door zijn nieuwsgierigheid, zijn snelle connecties en zijn empathie waarmee hij cultuur, technologie en sociale kwesties met elkaar verbindt. Jammer genoeg praat hij zo traag, en is zijn output enkel analoog, wat het moeilijk maakt om te volgen.”

Ondanks de kritiek was ik erg blij met deze beoordeling. Het betekende niet alleen dat ik meer fondsen kon verwerven om verder te werken, maar ook dat goed werk beloond werd met extra levensjaren in onze digitale kluis. Iedereen wist nu hoe lang hij nog te leven had, en wie goed werk verrichtte, kreeg daar nog enkele jaren bij, terwijl het tegenovergestelde leidde tot een sneller naderend levenseinde. Omdat ik dit onrechtvaardig vond, zette ik mij naast mijn werk steeds vaker in voor maatschappelijke kwesties, ondanks dat elk groot evenement en benefietgala me levensjaren kostte. Met nog 205 jaar te gaan, maakte een jaar meer of minder echter niet veel uit.

Fase 4: Persoonlijke Vervulling

Op persoonlijk vlak leidde ik een vervuld leven met Emma, een getalenteerde DNA-kunstenares, en onze tweehonderd kinderen, in een prachtig appartement op een eiland. We ontvingen vaak vrienden en collega’s voor gezellige diners, waarbij ik ervan genoot om uren en soms dagenlang aan tafel te zitten, verhalen te vertellen, betogen te houden en toneelstukjes op te voeren. Deze bijeenkomsten weerspiegelden mijn verlangen om diepe, betekenisvolle verbindingen te creëren en te onderhouden.

Fase 5: De Erfenis van Sam

Na een mooi leven werd ik in dit alternatieve universum opgedeeld in units die stuk voor stuk door technici in mijn bedrijf in elke nieuwe posthumane levensvorm werden geïmplanteerd. Zo leefde ik verder in honderden nieuwe levensvormen, van mensen tot honden, van stenen tot bloemen. Hetzelfde gebeurde met mijn vrouw, en we hadden afgesproken dat telkens als een stukje van mij in een levensvorm werd geïmplanteerd, er ook een stukje van haar mee werd geïmplanteerd. Zo zouden we altijd een stukje samen door het leven gaan. Zo liet ik, naast mijn nalatenschap als sociaal activist en maker, ook op deze manier een onuitwisbare indruk achter op de samenleving in dit alternatieve universum.