Het is al een tijdje geleden dat ik de meest gewaardeerde artikels van Tistje voor je op een rij zette, samengevat zodat je snel een beeld krijgt van wat deze stukken zo bijzonder maakt. Of je nu nieuw bent op de blog of al langer meeleest: deze selectie geeft een inkijk in de onderwerpen die lezers het meest raakten. Van praktische ervaringen, over tips tot persoonlijke verhalen over identiteit en acceptatie — deze artikels belichten de veelzijdigheid van autisme, steeds met een combinatie van kwetsbaarheid, humor en scherpe observaties.

1. In “Waarom ‘je lijkt niet autistisch’ toch geen compliment is” bespreekt ik hoe opmerkingen zoals “Je lijkt niet autistisch” pijnlijk kunnen zijn voor mensen met autisme. Dergelijke uitspraken minimaliseren de inspanningen die zij leveren om zich aan te passen aan sociale verwachtingen en negeren de diversiteit binnen het autismespectrum. Bovendien versterken ze misverstanden over wat autisme inhoudt en ondermijnen ze de erkenning van de uitdagingen waarmee autistische personen dagelijks geconfronteerd worden. Ik benadruk tot slot het belang van begrip en respect voor de individuele ervaringen van mensen met autisme.
2. In “Wie succesvol is in mijn gedachten – autisme en succes” schrijf ik over hoe het heersende beeld van succes wringt met autistische waarden. Succes wordt vaak gemeten in prestaties, drukte en zichtbaarheid, terwijl veel autistische mensen juist waarde hechten aan rust, diepgang en echtheid. Ik schrijf over de interne strijd tussen maatschappelijke verwachtingen en persoonlijke betekenis, en hoe het durven kiezen voor een eigen definitie van succes bevrijdend kan zijn. Dit is een pleidooi voor meerstemmigheid: dat er niet één pad naar succes bestaat, maar dat ieder mens het recht heeft zijn eigen maatstaf te hanteren.
3. In “Waar luister je naar terwijl je aan het werk bent?” onderzoek ik hoe geluid en muziek een rol spelen in het werkleven van autistische mensen. Geluid kan zowel troost als overprikkeling veroorzaken, en muziek wordt vaak strategisch ingezet om focus te behouden, prikkels te filteren of emoties te reguleren. Ik deel mijn persoonlijke voorkeuren, zoals natuurgeluiden of herhalende soundtracks, en benoem hoe belangrijk het is voor mij om zelf de regie te hebben over wat je hoort. Ik werp een licht op mijn zintuiglijke realiteit van werken als autistisch persoon en nodig met mijn tekst uit tot meer begrip en afstemming op auditieve noden.
4. In “Wat ik eerder had willen weten – autisme en overdenken” blik ik terug op hoe overdenken mijn leven als autistische persoon beïnvloedt. Ik beschrijf hoe piekeren vaak voortkomt uit een diep verlangen naar duidelijkheid, controle en begrip, maar ook uit angst om fouten te maken of verkeerd over te komen. Ik benoem hoe vermoeiend het is om voortdurend scenario’s te (her)analyseren en hoe moeilijk het kan zijn om gedachten tot rust te brengen. Tegelijk deel ik inzichten die mij helpen: mildheid, vertraging, grenzen stellen. Dit is een tekst bedoeld als herkenbaar en troostrijk voor wie worstelt met eindeloos blijven malen.
5. In “Je zelfbeeld, identiteit en zelfkennis opbouwen en managen als autistisch persoon” schrijf ik over hoe autistische mensen hun identiteit vaak pas laat en moeizaam ontwikkelen. Door jarenlang camoufleren en aanpassen ontstaat er verwarring over wie je werkelijk bent. Ik beschrijf hoe zelfkennis een langzaam proces is van afleren, herontdekken en accepteren, en hoe woorden, metaforen en structuren kunnen helpen om jezelf beter te begrijpen. Ik benadruk in de tekst het belang van veiligheid, herkenning en autonomie in dit proces. Met het artikel wil ik genuanceerde verkenning schrijven van identiteit, met persoonlijke inzichten en hoopvolle aanmoediging om je eigen waarheid te durven leven. Deze tekst is voortgevloeid uit een lezing.
6. In “Een jaar van groei, worstelen en verbinding – terugblik op 2024” blik ik persoonlijk en eerlijk terug op een intens jaar. Ik beschrijf hoe groei vaak gepaard gaat met pijn, twijfels en het loslaten van oude zekerheden. Tegelijk vier ik momenten van verbinding, herkenning en kleine overwinningen, zowel in mijn eigen leven als binnen de bredere autismegemeenschap. De terugblik is geen succesverhaal, maar een gelaagde reflectie op wat het betekent om trouw te blijven aan jezelf in een wereld die vaak anders denkt. Ik benader 2024 met relatieve mildheid, kracht en verbondenheid in het midden van voortdurende verandering.
7. In “Eenzaamheid en autisme – Emma’s verhaal in De Warmste Week” vertel ik het verhaal van Emma, een jonge autistische vrouw die zich vaak onbegrepen en geïsoleerd voelt. Haar ervaringen maken zichtbaar hoe diep eenzaamheid kan snijden, vooral wanneer communicatie, sociale codes en verbondenheid niet vanzelfsprekend zijn. Ik verweef Emma’s stem met bredere inzichten over autisme en maatschappelijke uitsluiting. In het artikel pleit ik voor meer luisterbereidheid, ruimte en nabijheid, zonder dwingende verwachtingen. Dit verhaal laat zien dat echte verbinding begint bij erkenning – niet door mensen te willen ‘betrekken’, maar door hen te zien zoals ze zijn.
8. In “Wat uit is in 2025 – mijn perspectief op verandering” deel ik een persoonlijke lijst van ideeën, strategieën en overtuigingen die ik wil loslaten. Het is geen klassieke trendvoorspelling, maar een reflectie op innerlijke groei en autistisch leven in verandering. Ik neem onder andere afscheid van perfectionisme, overcompenseren en mezelf voortdurend moeten uitleggen. Ik pleit voor meer rust, eenvoud en trouw aan eigen waarden, met humor en diepgang. Dit artikel nodigt uit om stil te staan bij wat niet langer dient voor jou persoonlijk, en om met mildheid te kiezen voor wat jou wel voedt en wat wel klopt.
9. In “De prijs van kracht – over AutismeKRACHT van Céline Mollink” schrijf ik een recensie van Mollinks boek, waarin zij de ervaringen van vrouwen met autisme belicht en praktische tools biedt voor zelfzorg. Ik waardeer de persoonlijke en systematische aanpak, maar stel ook kritische vragen bij het begrip ‘kracht’. Ik wijs op de maatschappelijke druk om krachtig te zijn en benadruk het risico dat kwetsbaarheid hierdoor ondergewaardeerd wordt. Ik pleit op het einde van de recensie voor een genuanceerde benadering waarin zowel kracht als kwetsbaarheid ruimte krijgen, en waarin de focus ligt op zelfacceptatie en het erkennen van individuele grenzen.
10. In “Het EO-programma over autisme en de reacties daarop: een kritische blik” bespreek ik het programma “Een buitengewoon gesprek”, waarin autistische journalisten gasten interviewen. Het programma ontving zowel lof als kritiek, vooral vanwege de representatie van autisme. In het artikel wijs ik op stereotypen in de media en benadrukt de noodzaak van authentieke representatie. Ik bekritiseer ook het ableïsme/validisme binnen de autistische gemeenschap zelf, waarbij sommige leden zich superieur voelen ten opzichte van anderen met hogere ondersteuningsbehoeften. Ik pleit voor meer solidariteit en inclusiviteit binnen de gemeenschap.