Op zijn 7de kreeg mijn zoon de diagnose die ik al vermoedde: autisme. Omdat ik hem wilde begrijpen ging ik daar veel over lezen, bekeek documentaires, werd lid van de Nederlandse Vereniging voor Autisme en bezocht congressen. Daar leerde ik veel van. En ik dacht: daardoor doe ik privé dingen die goed werken bij mijn zoon, maar bij de politie doen we niet altijd het juiste bij mensen met psychische problemen. Soms roepen collega’s: ‘Nu hou je op!’, of ‘Doe eens normaal!’, terwijl de persoon in kwestie misschien niet anders kán. Ik vertel hen dat je iemand met autisme moet benaderen met zo min mogelijk prikkels. Laat één collega het woord doen, praat er niet doorheen. Blijf altijd rustig, ook als diegene schreeuwt. Ga nooit terug schreeuwen. Wees duidelijk over elk stapje dat je gaat doen, en doe dat vervolgens ook.

Ingrid Tensen, Nederlandse wijkagent, in De Volkskrant van 7 november 2022