Lezeres Lisa mailt me dat ze het voelde kriebelen en na een paar maanden zonder man in haar leven het nog eens wil proberen met daten. Lisa heeft al jaren een autismediagnose, maar, schrijft ze, ‘dat houdt ik netjes voor mezelf. Dat hoeft niemand behalve mijn psychiater te weten. Iedereen doet wat hij of zij wil, maar zo’n diagnose blijft voor mij een deel van mijn medisch dossier, en daar heeft niemand echt zaken mee.’

Als ze het liefdespad op gaat, is ze dan ook niet van plan meteen haar autisme op tafel te gooien. ‘Waar ik wel een beetje mee zit, is dat hij me bij kaarslicht of bij het strelen van mijn venusheuvel terloops zegt dat ik wel een beetje autistisch lijk. Ik ben niet meteen voer voor een casus over de autistische vrouw, waar je het meteen aan ziet en merkt, maar toch, je weet maar nooit. Volgens mijn moeder is die kans bijna onbestaande, overschat ik de datende mannen en overschat ik het autismebewustzijn enorm en de kennis van autisme nog meer. Maar denk je dat dit überhaupt zou kunnen? Hoe snel zou iemand die niets kent van autisme dat kunnen weten?’

Leuk dat je weer date, Lisa, zeker als je dat graag wil doen. Ik ben ook geneigd niet meteen mijn autisme te vermelden als ik iemand voor het eerst ontmoet, zeker niet als het iemand is die volledig vreemd is. Hoe snel je data erachter komt dat je autistisch bent, is lastig te zeggen, omdat zoiets van veel verschillende factoren afhangt. Het hangt niet alleen van zijn achtergrond maar ook van jouw autisme af, en hoe jij met spanning en onvoorspelbaarheid omgaat, denk ik. Toch denk ik niet dat het erg snel zal gaan. Tenzij je misschien met een autistische man date, die oog heeft voor details die jouw autisme duidelijk maken?

Volgens mij is het, zeker als je hard je best doet om gewoon over te komen, niet zo eenvoudig om te weten of iemand autistisch is of niet. Ik ben dan ook eerder geneigd om de uitspraak van je moeder te volgen. Zelfs mensen die beroepshalve autistische mensen begeleiden of er dichtbij betrokken zijn, zien niet altijd even snel of iemand al dan niet autisme heeft.

Overigens, mocht jouw date zeggen, van bij de eerste dan nog, dat je waarschijnlijk autistisch bent, dan kan je nog altijd de bal terugwerpen, en ‘so what?’, ‘waarom denk je dat?’ of ‘maakt dat een verschil?’ vragen. Zelfs dan is het nog altijd aan jou om met je autismediagnose naar buiten te komen, en is dat helemaal niet verplicht. Misschien kan je er zelfs een draai aan geven door hem op zijn beurt een classificatie toe te schrijven. Welke die zal zijn, laat ik aan jou over, het is per slot van rekening niet mijn maar jouw date. Ik wens je alvast veel positieve vibes en veel liefde toe.